Ranking

z inspiracji wiersza "2 zł" Polmana rzućmy wszystko i na marsze wyjdźmy nie podrzyjmy już żadnej strony akt żadnej książki czy kartki nie skrzywdźmy raz ostatni podetrzyjmy się w fakt wyprostujmy wszystkie rogi zgięte z makulatur uwolnijmy traumę - sznur przetnijmy wygładzajmy wszędzie nawet newsweek czy wręcz gównoprawdę pomagajmy rozdartym kobietom popierajmy do rzeczy świerszczyki klejmy grzbiety paniom domu - gazetą nie pod palmy w kominku już nigdy dajmy wolność z papieru ręcznikom niech nam wstęgą fruną nad głowami i niech piszą o nas za granicą że w porządku jest już wszystko z nami

Nie chcę by moje utwory znalazły się portalowym FB, każdy ma prawo do decydowania o tym gdzie utwór będzie publikowany.

i niech w snach zastanie zamek Wieprz i chrząszcze młode cyraneczki w szuwarach i gąszczu starówka kościoły podświetlone nocą migające gwiazdy jak błyszczące złoto i park w Nałęczowie Świątynia Sybilli Parczew Bazylika czy żeśmy tam byli wąwozy i jary pośród pól i lasów w jednym śnie ogarnąć to za mało czau rozkładam na kilka snów pięknych i długich być może w realu uda się powtórzyć Pozdrawiam:))

~~~~~ (...) pójdziemy wraz z majem rozkwitać wśród słońca gdzie oczy poniosą a i serce wskaże łamiąc wiele sprzeczności co staną przed nami by gonić ponownie miłosne miraże bez nich cóż znaczyć może zbyt szara codzienność wikłająca nas w smutki i zmartwień bez liku składane dość pochopnie na życia ołtarze a w zamian zyskując męczącą bezsenność wzmocnij w nas nadzieję rozświetlając mroki wiosennym uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca (...) ~~~ .

... - najśmieszniej, że ja tak samo tłumaczę innym - jakoś do nich nie dociera - a ja mam dosyć wyostrzony "góralski" słuch domorosłych artystów. Powtarzam - ja piszę dla własnej przyjemności, a nie na konkurs. Dowodzę tego w swoim "WOLEJU" ... Wolę pisać marne wiersze; wierszem mówić, to po pierwsze ... Pierwszym zawsze będzie dla mnie mnie zabawiać - jestem cham? ... nie?

- a co powiecie miłe panie na taki oto tekst ostatniej strofy? ... rozbudź nas promieniście rozświetlając mroki samym wiosny uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca

nie chcę już zanudzać mówię Jacku szczerze mogłabym do rana zmyślać o spacerze na sześciosylabach strofy płynną lekko jak żółte kaczeńce nad wiosenną rzeką słońca kolor lubię błękitem przebija o naszym spacerze będę dzisiaj śniła :))

. chałupa na wsipokryta szarym gontem- kot przy kominie przelatujące ptakinieskore do siadania .

spotykasz na drodze kwadrat zakręt zakręt nie do przebycia zataczaj więc koła koła koła aż znajdziesz okno do życia narysujesz na murze serce i serce kiedyś jedno zmyje deszcz w rozterce

czy poszłabyś ze mną na poranny spacer aby słowa nasze poznały sens znaczeń a smaku nabrała herbaty czerń w kubku by zgubić samotność wśród drzew na przednówku odnaleźć subtelność uśmiechów na twarzy aksamit policzków wierzbowej skraść bazi być może oziębłość gdzieś na szarej drodze kupi promień słońca ciekawski przechodzień i nocną wycieczkę wśród pulsarów wyśni zniweczy problemy do kwiatków forsycji wyrzuci do błota myślenie kosmate czy poszłabyś ze mną na poranny spacer

Witam, ze względu na niewielkie problemy techniczne, grupa "Wprawni poeci" zostało tymczasowo wyłączona. Biorąc pod uwagę okoliczności, zachęcam do kontynuowania dyskusji nt. ewentualnymi zmianami w promowaniu najlepszych utworów. Jednocześnie zapraszam do polubienia niedawno utworzonego fanpage portalu na facebooku. Jeszcze trochę czasu minie nim sam fanpage się uaktywni. :) https://www.facebook.com/poezjaorg-602648463218290/ Staram się na nim, póki co, publikować utwory wyróżnione jako "najlepsze utwory" w ostatnich 24 godzinach.

Idą Święta małymi krokami, za tydzień będziemy dzielić się, malowanymi jajkami. Pragnę życzyć moi drodzy wam. By te święta przyniosły wiele Bożych łask. Nikt w te święta nie był przy stole sam. A jak już śniadanie Wielkanocne zjesz, pomyśl przez chwilę, że bliskie osoby otaczają cię. Wesołych Świąt!

- czyli bajka na dobranoc dla dorosłych ... . Jest to jedynie żartobliwy tekst z wykorzystaniem alfabetu, a nie jakieś moje przemyślenia # Jedna z wielu w alfabecie - czy wy coś tu rozumiecie? Człowiek chęci ma się kochać, no a Hania, czy też Zocha ni cholery nie rozumie. ... Coś niedobrze z nami, kumie... ???!!! Alicja była w kiepskim humorze, Basia mi rzekła - nie o tej porze!!! Czesia ma męża dziś imieniny Danka nie może z ważnej przyczyny Ewka z rodziną jedzie do lasu Frania dziś pierze, więc nie ma czasu Gienia - burknęła coś od niechcenia Hania, że jestem cieniasem lenia Izunia idzie z innym na tańce Jadzia już z rana była "na bańce" Krysia poezję chce dzisiaj tworzyć Lodzia o kinie coś mi gaworzy Łucja u teściów znów będzie gościć Mania, że w piątki od seksu pości Natalię głowa od wczoraj boli Olga ogórki dziś w beczkach soli Pelagia chciałaby, lecz nie może Renata pranie wiesza na dworze Stefcia z wizytą jest u fryzjera Teresa w sklepie suknie wybiera Urszula jedzie dzisiaj na wczasy Wanda zaczyna wędzić kiełbasy Zuzię znów zęby bolą od rana Żaneta może!!! Będzie kochana ... ~~~ Na telefon wydałem funduszy zbyt wiele - czy nie prościej pocieszyć się jakimś burdelem???!!! ~

To nie jest zupełnie tak. Najlepiej jest, jeżeli ten ostatni wers w jakimś sensie (czasem odległym) wynika z dwóch pierwszych, ale mimo to jest dla czytelnika wesołym zaskoczeniem. W innym przypadku wystarczyło by wpisać byle co (byle się rymowało), aby był świetny limeryk. Takie powiązanie jest jednak dość trudne, stąd wielu limerykotwórcom (z piszącym te słowa włącznie) niezbyt często udaje się dokładnie taki efekt osiągnąć. Ale trzeba próbować, w końcu przyjemność nie polega na złapaniu zajączka, tylko na jego gonieniu. ;) Pozdrawiam AD

Zebrało się w altance grono chłopaków 70 - siąt z plusem, wszyscy na prozacu; zobaczyli "panienkę," orzekli ; na zachętę... A babka zbierała pisanki spod krzaków.

wieczorem gdy głowę kładłam na poduszkę wyruszyłam myślą na Szczebrzeską dróżkę słońce delikatnie włosów dotykało słychać było skrzypce chyba echo grało Wieprz mu podśpiewywał nutą Brzechwy chrząszcza młode cyraneczki wiły gniazda w gąszczach gdy na Stare Miasto przybyłam zamojskie usiadłam podziwiać malowidła włoskie przy bramie na schodach stałam pół godziny czekałam uparcie kiedy przyjdziesz miły za Ratusz Zamkowy słońce zachodziło i wtedy spostrzegłam że to mi się śniło Pozdrawiam :) :))

~ (-) zielenieje przyroda wabiąc swoim czarem gdzie zapachy narodzin także swoje znaczą dla oczu i nozdrzy łaknących odmiany po mroźnych lodu soplach spadających z dachu dusza w nas cicho szepcze że czas już wyśpiewać radością serc spragnionych na przyjęcie wiosny obrazy dnia coraz dłużej rozświetlone słońcem przywodzą senne mary kwitnące miłością co budzi nas do życia z nadchodzącym rankiem (-) ~~~

pójdziemy przez pola gdzie bocianów stada docenimy relaks na sześciu sylabach usłyszymy kosa i ptaków trel wszelki pośród lessów jarów na ziemi lubelskiej może utrwalimy widoki na zawze zamykając w wersy miejsca najciekawsze :)))

nie masz się czym chwalić ja też jestem emerytem a jeśli chcesz pisać to czytaj na głos to co napisałeś a wtedy może sam usłyszysz własne potknięcia :)

- niestety - kompletnie się na tym nie znam (jak i na wielu innych rzeczach również) - piszę tak, jak mi "w duszy gra" - nie przejmując się zbytnio poprawnością literacką. Moje określenie pod nickiem brzmi - znudzony emeryt - i jako taki nie mam kompletnie żadnego przygotowania warsztatowego. Pozostanę więc przy swoich błędach. Dziękuję jednak za merytoryczny komentarz, bez złośliwostek - co jest tutaj chlubnym wyjątkiem -

Dlatego, że rodzicom, politykom i innym ważnym (może i księżom?) religia służy jedynie do sprawowania władzy i kontrolowania, a nie pokazywania obecności Stwórcy i wchodzenia w relację z Stwórcą. I na dobrą sprawę protesty przeciwko tak zmanipulowanej religii są nie tylko zrozumiałe, ale i słuszne.

... Masz rację - też o tym myślałem w chwili zmiany pierwszego wersu, ale ... wyleciało mi z głowy - zaraz zmienię Dziękuję -

No i zepsułeś ;) Przeczytałam wiersz dwa razy, ten wers nie ma racji bytu w tej chwili. Te wersy skierowane są do wiosny, tyle że wcześniej o niej nic nie ma w wierszu. I jeśli chcesz już zostawić wzmocnij w nas nadzieję rozświetlając mroki to w drugim wersie powinieneś zawszeć kim jest ten ktoś do kogo się zwracasz - wzmocnij w nas nadzieję... wzmocnij w nas nadzieję rozświetlając mroki wiosennym uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca Myślę, że teraz to ma sens choć głowy nie dam ;)

już zmieniłem - sekundę przed Twoim komentarzem ...

... to mi się jakoś kłóci - przybądź nadzieją - zawsze mam nadzieję, że coś przybędzie (nadejdzie, zjawi się itp) ... ... zmieniłem na - wzmocnij w nas nadzieję rozświetlając mroki

Co w taki razie z drugim wersem, który opisuje jak by nie było wiosnę ? przybądź nam nadziejo i rozświetlaj mroki z wiosenym uśmiechem tkanym blaskiem słońca może tak ?

a ja w tej chwili zamienię wiosenkę na ... "wzmocnij nas nadzieją" (tak mi przyszło do głowy)

Nie powiedziałam, że jest zła a tylko że wiosenka to zbyt mało poważnie, nie musisz się tym przejmować i jak by nie było polubiłam :)

poddaję się i ... na razie zostawiam wersję pierwotną

Nie żartuj :) (...) pójdziemy wraz z majem rozkwitać wśród słońca gdzie oczy poniosą a i serce wskaże łamiąc wiele sprzeczności co staną przed nami by gonić ponownie miłosne miraże bez nich cóż znaczyć może zbyt szara codzienność wikłająca nas w smutki i zmartwień bez liku składane dość pochopnie na życia ołtarze a w zamian zyskując męczącą bezsenność przybądź nam WIOSNO i rozświetlaj mroki samym swoim uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca (...) Przecież to żadna wielka zmiana - lub tak: ~~~~~ (...) pójdziemy wraz z majem rozkwitać wśród słońca gdzie oczy poniosą a i serce wskaże łamiąc wiele sprzeczności co staną przed nami by gonić ponownie miłosne miraże bez nich cóż znaczyć może zbyt szara codzienność wikłająca nas w smutki i zmartwień bez liku składane dość pochopnie na życia ołtarze a w zamian zyskując męczącą bezsenność rozbudź nas promieniście rozświetlając mroki samym wiosny uśmiechem tkanym blaskiem słońca ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych budujących chęć życia do samego końca A przyszło mi jeszcze do głowy WTŁACZANIE sił radosnych ;)

... a toś mi zabiła klina - teraz już całkiem "zgłupłem"

Mnie chodziło tylko o zdrobnienie - wiosenko. Wydaje mi się że wiosno byłoby bardziej na miejscu :) To ładowanie zauważyłam nieco później. A zgrzyta mi bo zwrot za bardzo potoczny. Oprócz ładowania działa kojarzy się z załadunkiem towarów na ciężarówkę na przykład, z podładowaniem, naładowaniem energii i owszem ale to nadal nie pasuje mi do tego wiersza, tylko tyle :) Możesz przecież zostawić tak jak jest, z tym, że optuję za drugą wersją zakończenia.

pompując też nieładnie (co to, pompka do roweru?) - najbardziej "mi pasi" - wzmacniając - ale jeszcze pomyślę ... bo to "ładując" jakoś mi jest bliskie - jedziemy przecież na urlop "naładować" się energią do dalszej pracy

... Tylko że ... ja teraz nie wiem, co zrobić - zmienić ten tekst i co? Wtedy Wasze - słuszne przecież uwagi - nie będą miały sensu. Czy też dodać go pod spodem z adnotacją powodu zmiany?

Jestem za... ładując w serca nasze tchnienie sił radosnych chociaż tutaj trochę mi zazgrzytało to - ładując :) A jeśli już ładując to może : ładując nasze serca tchnieniem sił radosnych albo pompując w nasze serca tchnienie sił radosnych albo wzmacniając nasze serca tchnieniem sił radosnych albo jakoś inaczej byle nie ładując jak działo ;)

Myślę, że o to wiosenko chodzi. Zapewne celowo użyłeś zdrobnienia w zupełnie innym celu ale dla mnie jest odrobinę protekcjonalne. myślę, że napisałabym : witaj nam Wiosno i rozświetlaj mroki. Zapewne o tym Mary też myślała pisząc "nie leży mi w tak lirycznym wierszu" :)

dzięki za odwiedziny i komentarz ... - zmieniłem na "przybądź nam wiosenko" - lecz to chyba niewiele zmieniło ...

Ale fajna dyskusja się wywiązała .... Nadmienię tylko że moim najgorszym koszmarem w dzieciństwie był goniący mnie obraz Matki Boskiej .. jej twarz ... szramy ... spojrzenie ... czemu wbijają dzieciom w głowę że Bozia grozi palcem ???? pozdro Panie Czarku

przybędę o piątej przy bramie na schodach sama propozycja już mi się podoba dzień dłuższy od dzisiaj można spacerować a czas to wręcz pożre szósteczką rozmowa nim się obejrzymy rozważając strofy gwiazdy nas ogarną ale o tym potem :))

skoro chęć wyrażasz na wspólne spotkanie tylko płaszcz nałożę i czekam przy bramie włosy upnę spinką z powabnym motylem na pewno spędzimy przecudowne chwile alejką wzdłuż rzeki gdzie się srebrzy woda tylko bądź o piątej przy bramie na schodach MaksMara :))))

... Wspominać lubię czasy młodości, młodość co krótko tak w życiu gości; gościem rozrzutnym bywa najczęściej. Często zachłanna na swoje szczęście - szczęściem napawać chce całą siebie. Sobą przebywa więc zawsze w niebie, niebios wzywając pomocy w biedzie - biedzie się zawsze najlepiej wiedzie ... .

nie widzę problemu nad rzekę idziemy by smutki utopić i słońce docenić rymy zebrać z brzegów złowić metafory aby potem w ciszy kreować love story :))

Ciekawski Maciek z gminy Lubawka chciał wypróbować jak działa "trawka". Zebrał z pola makuchy i wsadził do poduchy. Podlał bimberkiem ... skuteczna dawka.

oszroniony liśćw przydomowym ogródku lodowe sople . Cieszy mnie ogromnie, jeśli uda mi się zapisać haiku w takiej postaci, gdy środkowy wers można połączyć z obydwoma skrajnymi.

~~~ Powoli zbliża się przedwiośniE Radując naszych serc urokI Zimowe dni odejdą heN Echa cieplejsze nam tu nieŚ Deszczem zmywając z ulic błotO Wiatr wnet osuszyć parki musI Igrcami swymi pośród drzeW Odwieczny tutaj czyniąc łaD Świetnymi staną się nastrojE Nieznanych ludzi, jak i nasZ Inaugurując wiosny daR Energi pełen, ducha łuP # P.S - pierwsze litery kolejnych wersów czytane od góry do dołu tworzą pewien tekst. Tożsamy tekst odczytamy czytając ostatnie litery wersów, tym razem od dołu do góry.

Poszłabym na spacer, nad srebrzystą wodę posłuchać jak kwitną, myśli wiosny młode. Wziąć za rękę smutki przygnębienia zimy, utopić je w rzece subtelnie, bez winy i słońce powitać z uśmiechem na twarzy razem z Tobą kroczyć, tak przyjemnie - w parze. Miłej soboty :)))

@Annie_M "Lucyper" mówiło się potocznie, a i ja jako dzieciak wraz z rówieśnikami tak właśnie mówiłem. Sen zapewne wziął się z lęku jakim zawsze napawał mnie obraz M.B. Częstochowskiej.Jego kopia wisiała w złoconych ramach w domu mojej babci (nigdy przechodząc przez pokój, w którym wisiała nie obejrzałem się za siebie), ale też myślę dużo winy ponoszą te wszechwidzące oczy u Jasnogórskiej, o których powiedziała mi również babcia: "wnusiu, jak już wyjdziesz zza ołtarza (przemierzało się ten odcinek na klęczkach) spójrz za siebie. Zobaczysz, że Bozia będzie patrzeć prosto na ciebie". I trauma gotowa. Zresztą ode mnie zawsze w kościele czuć było siarką ;D Zgadzam też się z @michaura . Kultury, w tym wierzenia to żywe, wzajemnie się przenikające twory. Bardzo często "zapożyczające" z innych kultów. Religia chrześcijańska natomiast zdaje się w tej mierze przodować.

Jestem pod wrażeniem, jak szybko i sprawnie "poszło" Mateuszowi z utworzeniem nowej strony na wszelkiego rodzaju "dziwolągi" literackie. Tak trzymaj!!!

Marcinie normalnie nie rozumniem wstawiasz pod cudzym wierszem serduszko bo co ma ładne oczy?Ja wstawiam serducho bo podoba mi się wiersz .Czasem jeszcze słowo dwa i tyle . Czasem przy komentarzu daję serduszko bo się z nim zgadzam.popieram więc nie rozumiem Twojego dylematu. Czasem czytam wiersz i za groma nie trafia do mnie to go nie oceniam ... Ale tak dla równowagi to zamiast pucharu może być kubeł zimnej wody jako ten minus.tylko czy warto?

A ja już wolę ten chwilowy bajzel, gdy się komuś zbierze na pogaduchy i nieskrępowaną w żaden sposób dyskusję, niż tworzenie "elitarnych" enklaw pod pozorem zapanowania nad chaosem;