Ranking

To nie jest wiersz dla Kota ani o Kocie, ani o mnie. (Wyjaśniam na wszelki wypadek). To ja już sobie pójdę. Nie jestem już potrzebna. Zmyśliłam piękną bujdę, żem na twej drodze jedna. Nie jestem już potrzebna i nie chcę się już łudzić, żem na twej drodze jedna na stepie i odludziu. I nie chcę się już łudzić, że ty na mojej drodze, na stepie i odludziu - jedyny tu przechodzień. Że ty na mojej drodze - to żadne przeznaczenie - jedyny tu przechodzień przypadkiem, jak kamienie. To żadne przeznaczenie, bo skoro jestem ciężkim przypadkiem, jak kamienie - to pora odejść w błękit. Bo skoro jestem ciężkim pomrokiem i udręką, to pora odejść w błękit, w pamięci zostać mgiełką. Pomrokiem i udręką zbyt długo tutaj byłam. W pamięci zostać mgiełką, jak urojona miłość... Zbyt długo tutaj byłam. To ja już sobie pójdę. Jak urojona miłość... Zmyśliłam piękną bujdę.

świat zanurza się w iluzji ślepców co chwilę pojawia się nowy prorok- zbawiciel pogrążony w wirtualnej fantazji zna najlepszą drogę pijany szałem głosi prawdy które podniosą jego pozycję u wymarzonego żłobu a ty dokąd zmierzasz

domy- pudełka jak klatki dla ptaków z jednym oknem na przodzie wklęśniętym a serca z papieru markotnie szeleszczą ściskiem marszczenia pompują strumień życia któremu w takich okolicznościach bliżej do arytmii zapał- jak nadzieja ulotna jednego trzyma w pionie drugiego opuszcza i już nic nie potrzeba wystarczy adres i szarość duszy aż do śmierci towarzyszą tylko to co piękne i dobre (chwila nieuwagi) ucieka dokąd tak pędzi przed siebie mija domy ulice ludzi nie może znieść dwuznacznego wzroku przewrotnego języka fałszywego kroku jesteś panem swej radości dlaczego jej nie zatrzymasz?

Czy widziałeś jej zdjęcia na Fejsie? Jak mruży oczy i się uśmiecha? Czy blisko jest jej do prawdy, czy też też od prawdy ucieka? Jej rzęsy rzucają cienie, lecz nikt z pewnością nie powie, czy są to cienie prawdziwe, czy tylko cienie do powiek. Jej wargi płoną czerwienią, gdy lekko rozchyla usta. Czy niesie jakieś nadzieje? Czy zionie z niej tylko pustka? Lecz gdybyś miał ją oceniać po miksie barwnych pikseli, jak daleko od siebie odeszła, sam się wpierw prawdą napełnij.

dzień piękniejszy czy noc zaćmienie czy tęcza babie lato a może mgły na łąkach i szczytach gór jeleń łoś czy las w którym żyją - róża mak a może ptak który rano budzi świat a może o miłość tu chodzi wiosna lato jesień czy zimowe nocne niebo po którym tańczy księżyc i miliardy gwiazd człowiek piękniejszy czy jego sny do których budząc się uśmiecha albo wyciera łzy

Prawdziwa cnota krytyk (l. mn) się nie boi. Jest git :))))))) albo prawdziwa cnota krytyki się nie boi.

Ja bym się dobrze bawił. Czasami tak jest, że ludzie w pocie czoła, dobrze się bawią. Swego czasu istniała strona webowa o nazwie brzmiącej "bitwy komiksowe" formuła była taka: -dwóch adwersarzy -jeden temat -wyznaczony czas na dostarczenie prac -premiera i sonda do głosowania Jeśli powstaną "bitwy poetyckie" lub "bitwy shitposterów" to ja już się zgłaszam!! Pozdrawiam ;)

Bratu panny z Augustówki grosz nie śmierdzi, lecz złotówki za siostrzyczki cnotę nie da nikt, za zwłokę i dwie setki i trzy stówki.

jedno i drugie, drugie jest jak zamach na człowieczeństwo, pierwsze - wyrafinowana tortura PRL-u ;)))

O, jak miło, że FSZYSTKO :)) ps. zmień pracę, ale skoro Cię budziła, to już przeszłość, a nienawidzisz piosenki czy wstawać o 5:30?

Marcinie, uśmiech był, rzecz jasna, do poprzedniej, obecnej i oby nie przyszłej - niezawisłości. (kropka ;) Pozdrawiam

Miłość jest najpiękniejsza, jak napisał @kot szarobury - a wszystko to, co wymieniłeś, Waldemarze, mieści się w ramach miłości (do świata, życia, lasów, zwierząt, kwiatów... itd., itp. oraz oczywiście w miłości do najbliższych).

trzy pokolenia spotykają się nocą płyną w poświacie opowieści bliżej i dalej bez przewodniej dokąd każdy chce ważność przeżytych podkreślić dziecko zaledwie młodzian mężczyzna pragną z pamięci zasobów korzystać dziecko ubrało się w beztroskę były kolonie zimowiska wraz z ojcem posklejany okręt wypieki przy pisanych listach świat był rozumem nie do ogarnięcia do poznawania zapraszał i piękniał młodzian zdobywał wiedzę był hardy mnożył westchnienia doświadczenie sprawiał że każdy następny był ważnym wygrywające typował najcelniej wąs się posypał urosła broda zdołał okruchy życia poznać nie wiedzieć czemu czas przyspieszył zmieniał obrazy w kalejdoskopie chłopiec-mężczyzna klepsydrze przeczy refleksje spod przymkniętych powiek spory prowadzą o wartościach gasną dysputy w zmaganiach poświat

@JoannaDark (Luule) Dzięki Kostka. Nie wolno zapominać o drugim końcu kijka. Dobrze umieć go dostrzec. Oczywiście, każdy ma prawo pisać i było by podłą arogancją i zwykłą niesprawiedliwością tego odmawiać. Jednak w kwestii samodoskonalenia w dziedzinie, która nas fascynuje nie wystarczy nie znając nut usiąść do pianina i waląc w klawisze na oślep stwierdzić "stworzyłem dzieło, kórego nie wymyśliłby Chopin". To mając warsztat i wiedzę będziemy w stanie zagrać wiele więcej i na sposoby o wiele bardziej wyszukane. Ergo - nie podobna pozostawać fascynatem jakiejś dziedziny sztuki, nauki, czy np choćby sportu nie starając się jej zgłębić na tyle na ile tylko to możliwe.

Czyli jak się nie ma czegokolwiek do dodania to się spamuje pogratulować logiki

Może cos na temat wiersza ?

Dla każdego coś innego, jak inni jesteśmy, a ja miałbym lekki kłopot z wyborem na przedstawionej przez Ciebie liście, ale chyba wybrałbym miłość, bo wtedy pozostałe rzeczy pojawią się automatycznie. Pozdrawiam, Waldemarze. Pozdobasie

dokąd zmierzamy? może stojąc w innych kaloszach grzęźniemy wciąż w tym samym bagnie ze schematu w schemat po krzywych interpretacji w toń trzech czarnych kropek i 'haków zapytania' wierząc w wizje żadne lub wszystkie iluzję iluzji czy może okruszki prawdy z których złożymy kiedyś puzzle z chlebem albo płonące żyrafy Pzdr:)

Jeśli pamiętasz starą reklamę Jacobsa? :)

zmyśliłaś niezłą bujdę i trzymasz się kurczowo wszystkiego co gdy ujmę właściwą będzie drogą bo schemat ten bez ujmy zawęża w drodze swojej zmyślniejsze jeszcze bujdy acz mniejsze niepokoje więc czasem zmień ów szyk lub pogłaszcz zamiast: psik!!! ;))) wiem, że nie dla Kota, ale Pozdrawiam x 2

Hej! Poeto górnych lotów, który weną wzniosłą błyskasz, użycz iskry jednej, jasnej jam jest wierną anarchistką. Hej! Poezjo pędź do ludzi, tylko miej się na baczności, aby sztywne granic ramy nie zamknęły wrót wolności. Kto nie umie z niej korzystać, i wymyśla bzdetne tagi, przeczytawszy Ars poetica może bliższy jest rozwagi, i do wniosku szybko dojdzie, że nie strofy, rymy, piony lecz tu idzie o poezję, która wznosi nad poziomy. Że nie każdy taką tworzy, bo brakuje mu polotu a wywyższa się nad innych jakby połknął deskę z płotu. Nie wiem Jacku o co chodzi, ale tak mi się zrymowało. :))))

Bardzo nie podoba mi się ten dwuwers, bo jest ucieczką od logiki narracji w kierunku "złapania " rymu. Tego nie kupuję i nie idę na kompromis. Nie podoba mi się pisanie "me" zamiast moje w stosownych odmianach. To forma archaiczna i razi mnie nieco, tym bardziej, że skrócony zaimek łamie rytm. Bardzo nierówne wersy, które w łatwy sposób można wygładzić nie ujmując nic przekazowi. Nie do końca rozumiem co Autorka opowiada w puencie. Chociaż, to, ze ja tam nie potrafię nic dostrzec, nie oznacza, ze tam nic nie ma. Dla przykładu: Powiedzenie - co stanie się sensem mojego istnienia sprawia, że drugi wers ma również 11 zgłosek i nie łamie rytmu. Bo o ile w pierwszym wersie, z cytowanych, średniówka może wędrować pomiędzy 5 a 6 zgłoską, to w następnym jest na 6 więc przy 10 zgłoskach wersu rytm się załamuje. Warto jeszcze wciągnąć ten wiersz na kanał i trochę przy nim pomajstrować. Pozdrawiam

Prawdę mówiąc nie widzę związku powyższego z tym czy dział ma czy nie ma powstać, ale aby nie "eskalować konfliktu", proponuję wyjście "liberalne". Kto uważa że to ma sens może znaleźć dwie chętne na pojedynek osoby, założyć temat na przykład na Hyde parku i po prostu sprawdzić.

och ta dorożka po mieście i jeszcze te wiersze pod strzechy tu prawdę mówi - uwierzcie marzenie każdego poety lecz niemożliwe już dzisiaj gdy każdy smarkaty z tabletem przekaz obrazem zamigał czytanie nie trafia niestety czytając trzeba pomyśleć i pojąć finezję metafor ambicje miewać ciut wyższe mieć łeb nie wypchany sałatą przepraszam zrzędzę co nie co lecz bardzo pragnąłbym się mylić tłumy w muzeach po piękno tomik poezji - przemiły :))