Ranking

To ja mała sikorka. "Poratuj mnie człowiecze: Słoninka, chleba skórka, słońce ogrzeje - odlecę. Za rok znowu przyfrunę w okiennej szybie echem, a jeśli mi pomożesz, odpłacę Ci uśmiechem " luty 2006

Na pięciolinii świadomości melodią nuta zapisana to jest piosenka o miłości, nuciła mi ją moja mama. Chciała bym słowa te pamiętał żebym pokochał i szanował ludzi, przyrodę i zwierzęta, i umiał Bogu podziękować. Synowi piosnkę przy kołysce nuciłem do snu układając, dziś ma rodzinę, stanowisko, pociechy także swoje mają. Znów tę melodię, matki słowa u syna będąc usłyszałem, dziecku nuciła ją synowa z zadumą głową pokiwałem. Nie ma w niej buty ni patosu to melodyjna rymowanka i na bezsenność dobry sposób cieplutka miła kołysanka. 28.02.2018r.

Trudny ten las gdy jedyny i wspomnienie wyziera z każdego liścia ale kto lasów widział tysiące nigdy nie poczuje tak mocno tęsknoty. I się nie dowie co znaczy sens prostego wspomnienia.

zasmucił się bard okrutnie gdy zaczęły butwieć jego wiersze przestał czytać wersy innych wszak jego bazgroły są najlepsze

Cóż, bard spojrzenie miał jednak szersze, zbytnio się smucić nie miał ochoty, lepiej - mruknął - czasem starsze czytać wiersze, niźli współczesne zgłębiać bełkoty.

a pamiętasz jak czekałaś w nocnej koszuli by być pierwszą? jak mogłaś zapomnieć jesteś jedyną w tym lesie której klęcząc wpinałem do włosów poziomkowe kwiaty jedyną dla której las ten grał arię nie na jednej a na wszystkich swoich strunach a pamiętasz jak szukałem przytulnej dziupli i ty mi pomagałaś mówiąc – ciepło ciepło cieplej – słowa gorąco już nie zdążyłaś jakieś błagania błyszczące oczy muzyka twojego oddechu stała się tchnieniem tego lasu nigdy nic tak nie poruszyło ogarnęła zazdrość chciał zaszumieć ale mu zakazałem cóż to za trudny las i bardzo proszę już nigdy nie mów że nie jesteś pierwsza

Nawet echo już im nic nie odpowie Lodowaty wiatr zamroził słone łzy Nadeszła pora dopisać posłowie Odchodzą w niepamięć dobre sny To co było nigdy już tam nie powróci Zniszczone z ruin też nie powstanie Kto silny jeszcze kamień ten odrzuci Kto powtórzy innym każde ich zdanie Czy to majak czy jakieś inne złudzenie Dla Judasza przecież nic się nie stało Zamiast słów jedynie głuche milczenie Gorzkie ciasto nikomu nie smakowało Opuszczono w teatrze kurtynę koszmarną Na scenie nie ma ani aktorów ani dekoracji Wypili jeszcze jedną kawę jak żałoba czarną To koniec ostatni pociąg odjechał ze stacji

traktowała świat z wysoka twierdząc: buta u koguta bo to była zwykła kwoka lecz z ambicji nie wyzuta i z najwyższej grzędy piała ustawiając wszystkich w szereg przez to wrogów samych miała choć intencje zawsze szczere :)))

Zaznacz na mapie mego ciała szlak, którym przejdzie stado małych mrówek. Postaw znak, gdzie mają się rozgościć. Za chwilę się tu zjawią wielkie ich ilości. Słyszysz? dreszcz ich drobnych nóżek... Falą się wlewają do mrowiska krągłości. Prowadź, jam królowa wynagrodzić gotowa. Proste starocie, ale zimno i nudno, więc afirmuję ;D

Żeby tak serce dziecka miał każdy dorosły ... prostolinijne, szczere, pozbawione fałszu i w ustach zapach prawdy bez zbędnych przenośni, na twarzy uczciwość, a w działaniu prawość. Wyobraź sobie zatem - choć nie jest to łatwe - kula ziemska dryfuje przez kosmos, bez wojen nienawiść odeszła, błękit nieba jasny szczęśliwość przybyła na skrzydłach aniołów. Marzenia jak rosa o poranku błyszczące, a myśli delikatnie muskają pragnienia w zderzeniu z krawędzią Utopii Morusa cicho umierają bez hałasu cienia. Lecz wierzę! Niezłomnie nadzieję pokładam, że kiedyś w uchwytnym zasięgu istnienia, w księżyca poświacie i słońca promieniach powstanie, narodzi się nowe, czyste życie.

Nie można wymagać od chłopa by zrozumiał ważne SŁOWA dziewiętnastowieczny kawałek ugoru po ojcowiźnie sprzedał i nagle w nim się coś zmieniło poczuł się wyjątkowy jakby cokolwiek miał do powiedzenia bogaty w kilka srebrników, i kilka słów od Googla począł się przechadzać, jak paw bo w głowie strasznie mu zaszumiało jak to nowo-bagackiemu na mazurach se dacze kupił wszystkim pana wmawia Biedna Ta Polska Bidna Ta Wiara LECZ czy można od prostego człowieka trzymanego od pokoleń w ciemnocie wymagać by mógł cokolwiek zrozumieć ja go za to nie winię bo nie mogę.

gotowy poświęcić dziecko wytnie uszy przeszczepi język żegnaj pokrako witaj poezjo

Zawsze wszystko na chybcika i pokraka zeń wynika przez to nigdy się nie puszy lecz po sobie kładzie uszy

Dziecku kiepsko wyciął uszy, język przyszył jako tako, teraz się sukcesem puszy żegnaj poezjo, witaj pokrako ;)))

Traktowała świat z wysoka twierdząc - buta przywarą koguta.

Ja wam zdradzę sekret wtóry kogut pieje kura gdacze że to jajko jest cudaczne pieją sobie tak w duecie nad rozpaczą nad swym dzieciem. Nagle świnia ta z zagrody przyszła błotem zachlapana i nie patrząc wkoło siebie nieświadomie rozdeptała.

Ja wam powiem tu w sekrecie (bo to jest możliwe w necie) że się kwoka sklonowała - teraz pieje już w duecie

a ja bym to jeszcze bardziej zminiaturzył: Traktowała świat z wysoka twierdząc - buta przywarą koguta Zgrabne.

Marcinie, podumałem trochę nad tą miniaturą. Podoba się, każe się zatrzymać. I chociaż to nie moje dziecko :) to wyżej zacytowany wers - na własny użytek - odpokraczam :))) wytnie uszy przeszczepi język - bez szybko, w poezji nie ma nic na szybko. No i tytuł dałbym Metamorfoza. Proszę, nie miej mi za złe ingerowanie w gotowca, ale tak już mam. Pozdrawiam PS. Chyba, że to nie o dojrzewającej poezji, a to wtedy co innego.

Też wierzę, bo jestem przekonany, że ludzie to dobre istoty, które nasycane są toksyną ego w miarę przemierzania drogi zwanej Życie. A może gdzieś tam, het w przestrzeniach dryfuje inna Ziemia, której mieszkańcy po tysiącach lat rzezi i zniszczenia w toku ewolucji społecznej wypracowali sposób na życie w pokoju?

Z wiersza dla dzieci przechodzisz w romans z sikorą co to wraca nad ranem? Tu nie wystarczy słoninka, chlebek, ... takie ptaszysko nakarmić sianem.

czułe spojrzenie ciut powłóczyste a potem dawka uśmiechów spora jeszcze serducho figowy listek to nie sikorka jeno sikora :))))

Życie jest warte milion uśmiechów ciepłych dotyków również niemało czułe spojrzenie wystarczy jedno by serce uśmiech odwzajemniało. Małej sikorce wystarczy tylko dobre serduszko jakiegoś pana wtedy mrozy siarczyste przetrzyma w to samo miejsce wróci już z rana. :))

twa kołysanka śmiało kroczy przez pokolenia się przebija zapluszcza dzieciom senne oczy choć taka prosta i niczyja :))

Anihilacja to proces prowadzący do całkowitej destrukcji materii posiadającej masę. Domniemywam, że zanihilowany to już unicestwiony, a skoro unicestwiono obłok wspomnień, to co podąża w nieznane ? Pomysł można uratować ale przeredagować może trzeba ? Wydaje mi się też , że to zielona barwa zamienia się w złotą , jesienią. Może lepiej by zabrzmiało: kolor granatu fascynuje konstelacje drżą, zapatrzone w przeobrażenie Ja czytam go tak: przestrzeń i czas wydają się kurczyć zielona barwa zmienia się w złoto kolor granatu fascynuje konstelacje drżą, zapatrzone w przeobrażenie błysk pierwotnego światła onieśmiela wszystko - anihilacja obłok wspomnień podąża w nieznane I cykl zaczyna się od początku :)

Zawsze mówiłam, że w krótkich formach jesteś niezły.

Wiatr rozwieje wszystkie liście lecz sumienia nie oczyści za swe grzechy osobiście odpowiadać powinniśmy. Pozdrawiam Waldemarze:)

przychodzi chwila kiedy przestajesz wierzyć i zaczynasz płynąć w pustce jak martwa planeta którą odrzuciła gwiazda bez marzeń i światła bez odpoczynku poza układami nieustannie bombardowany zabójczym promieniowaniem istnienia rozbłyskują i gasną niszczone żywiołem czasu aż w końcu matryca uniwersum rozpoczyna kolejny sen życia bez wspomnień