Ranking

Czerwony piasek Dunkierki przesypuję w uszkodzonej klepsydrze klęska czy zwycięstwo trudny szacunek i krtań ściska żal najmniejszych drobinek

Chciałabym czasem optymistyczne wiersze napisać, opublikować. Bo także nieraz bywam szczęśliwa. I nawet słońca widzę po nocach. Więc w błysku weny leję na papier przepiękne myśli - synonim cudu, lecz krzywe wersy dają po oczach, więc stwierdzam gorzko : Gdzie? Z czym do ludu?

Kurczę, no może masz rację z tym lecz, w kontekście rytmu, ale jeszcze przemyślę, bo mi to lecz trzyma spójność tekstu. I tak się zastanawiam, czy przez te potknięcia tekst nie zyskuje na wiarygodności :) Dziękuję za ciekawy komentarz :)

https://www.youtube.com/watch?v=vr8HcHbzAmE Wybuch uporządkowany Pożądanie tańca rytmiczny ruch dłoni, alabaster słońca - piękny świat agonii. Gdzież kochanków sploty? Ot darują wiele: reguły północy otwierają mgnienie. Jaki cel ich taktu? Spadkobiercy piękna łaskawi dla fatum pląsanie czy męka. Taniec życia darem, nasączony potem, muzycznego medium, prawdą dla strun wielu. Lipiec 2017 r. Justyna Adamczewska.

Raz ,,ambitny ,, rymopis w Kordobiepisał... bajki będąc ,,na chorobie,,kiedy zdrów wczytał się w treśćciężko mu było to znieśćbo wszystkie zadedykował sobie

im więcej odejść tym więcej chęci na pozostanie przy własnym drzewie każda chwila się dłuży przetrwaniem w myślach nie ma pory dnia i nocy zmęczone łzy spokorniały odpoczną na niebieskiej łące

To jest bardzo dobry wiersz, Marcinie. Współczesnym krytykom na pewno bardzo spodobałby się. Ze względu na głęboki podtekst pod lakonicznością formy. Co prawda, ja się nie znam na współczesnej poezji :). A więc nie bierz sobie zbyt głęboko do serca moich pochwał :) Pozdrawiam :)

Wydaje mi się, że piszesz w sposób jaki ja napisałem publikowany parę dni temu wiersz p.t. "Attyka". Ja to nazwałem na swój użytek pisaniem potokowym. Z mojego, subiektywnego, jak najbardziej oczywiście, punktu widzenia byłoby dobrze dla tego co tworzysz, gdybyś brała odpowiedzialność za każde słowo jakie padnie w wierszu. Być może dlatego nie potrafię epatować innych swoją głębią, bo czuję przymus właśnie tej odpowiedzialności. Żeby to nie było to słynne mickiewiczoswkie czterdzieści i cztery, o które badacze literatury spierają się do dzisiaj. Co autor miał na myśli? A może tak mu się rymło tylko? W tym utworze, tak jak i w poprzednich z Twojej ręki, które czytałem, obrazy mieszają mi się z watą, która ma tylko wypełnić przestrzeń. Co prawda, nie jest to wyrok na Ciebie, a tylko przyznanie, że nie wszystko ogarniam. A my ludzie, musimy sobie wszystko ponazywać przecież. Mam nadzieję, ze nie uraziłem Ciebie? Pozdro

Warto być szczerym, w wierszu też. Nawet jeśli warsztat szwankuje jeśli piszesz serduchem to widać , słychać i czuć - jak powiedział klasyk ;) Tak trzymaj :)

no właśnie to "lecz" łamie rytm - policz zgłoski - w drugiej części da się wyodrębnić 8 pięciozgłoskowych wersów. Super autoironia, a ja zmieniłbym jeszcze "także" w trzeciej linijce na "przecież". prawie to samo, ale jednak inaczej. Oczywiście, jeśli uznasz, że nadal to Twój głos. Pozdrawiam

W moim zlewie, po obiedzie stos talerzy, zęby szczerzy. Obok garnki i chochelki ubaw ze mnie mają wielki, gdy spod byka patrzę na nie - ech zmywanie Gdy na górę naczyń zerkam w sercu rośnie mym, rozterka Czemu zamiast ich ubywać sterta rośnie i przybywa kubek, talerz oraz rondel - ech nie skończę Jednak jakoś się udało wysprzątałem kuchnię całą lśnią naczynia i kuchenka Choć mój synek dziwnie zerka Jak houdini zrobił czary "tata tata a - patelnia" o ...cholerka

Trudno o bardziej wnikliwą recenzję wydarzenia. Nawet, bez oglądania. Pozdro. s

Jak mi kupisz będę bardzo szczęśliwy :) dziękuję za te pare miłych słów i czytanie :) Nie ma nigdzie tej zmywarki co szoruje dobrze garnki :)

Ucieszył się pijak w barze w mieście Kielce, że kropla wódki nie zrujnuje go wielce. Poprosił kobietkę o wódeczki setkę, ale żeby dozowała... po kropelce.

w moim kraju czarna magia pętle dróg, krzak róż i bagna ktoś zza krzaku hymn wygrywa pewnie o butelkę piwa z grubogroszem się założył że czar srogi wnet rozłoży i się wszystko wyprostuje nieciekawą przyszłość snuje tutaj wszystko jest sekretem nawet jeśli masz kobietę musisz wchodzić z nią w układy bo już takie tu są baby pieniądz mnoży się w zieleni jeśli tylko go rozmienisz możesz kupić swej kobiecie nie rozcięty sen w gazecie dajmy spokój z forsą kiedy częściej bliżej jest do biedy do pierwszego – jak przed laty żyje człowiek jak ten satyr co to trzy krzyżyki stawia i się śmieje w szczenę bagna że dożyje do europy i normalny rzuci podpis dla poety nie ma miejsca w końcu jedna wielka klęska choć się snują tutaj tacy co by pasowali cacy nic nie mówią i nie robią i pomyślisz – tylko skrobią wiersz za wierszem – czarna magia pętle dróg, krzak róż i bagna

piszę list na płatku róży za oknami deszcz się gniecie niech Ci buzia się rozchmurzy i co smutkiem z myśli zmiecie pójdź wraz ze mną w deszczu strugę jeśli słowo ciebie nuży w krajobrazu zlaną strugę piszę list na płatku róży póki rym w dodekafonii nie usłużny mym polotom wspomóż mnie w dalekiej toni pójdź wraz ze mną w deszcz z ochotą i nie marudź, że wśród kropli nie potrafisz mijać strugi, że wciąż w myśli tej się topisz niby w wierszu – w płatku róży piszę list a deszcz go zmywa płatek kruchy – gubi kroplę na cóż więc poecie niwa kiedy wszystko takie wiotkie choćbyś miał raz w szczerym polu sadzić krzak czy kwiat – najprędzej struga deszczu, słońce, piorun – wzejdą – Ty mi tylko podaj rękę …