Ranking

nie mogę obiecać jestem umówiona muszę się dziś przyśnić temu jedynemu ale mnie kołyszesz, ja to strasznie lubię jesteś nawet miły, tylko jakiś niemój a gwiazdkę wypatrzę, grzecznie podziękuję będzie najśliczniejsza na dzisiejszym niebie może tam zostanie, a może mi zdejmiesz, a może dasz innej, któż to może wiedzieć

Powinności wykonywał należycie, aż w końcu zabrakło mu czasu na życie.

A mi się marzy tawerny swąd i poetycka bijatyka gdzie leci piącha krzesło stół a pijak ich unika :)

Pani Wandzia co mieszkała w Tykocinach miała raz przyjemność uwieść Indianina takiego co ... morze być może przeorze, lecz ten utonął, nie było go na chrzcinach.

jeszcze mi tęsknią oczy do tego miejsca na niebie, dłonie zostały rozwarte na co czekają, nie wiem. miałeś mi kupić księżyc znów dnieje, znów gwiazdy gasną, bez ciebie i twojej bajki nigdy nie mogę zasnąć.

Kiedy dorwie niechęć życia. Kiedy w płucach brak ci tchu, spójrz na listę do odkrycia i depresji krzycz "fuck you!"

https://www.youtube.com/watch?v=t01k8zyuOL0 Wytrwali Noże zębów ostrych jak stal Przy boku mgieł bezdusznych fal Z wirami walczyć za pan brat Przez mgnienie czasu tylko trwać. Posłusznym gniewom płynąć w dal Za ogniem latających dział Oddawać honorowym cześć Trwałości losu nie dać się. Czerwiec 2016 r. Justyna Adamczewska

że z kolorami nic nie wygra to tylko nasze złudzenie że one zawsze będą sobą nie zniszczy ich żadna czerń i barwą będzie cieszyć nas flora fauna kosmos - oceanów dna mimo że wydają się nam ubrane w ciemne tło lecz nie będzie tak wiecznie słońce musi kiedyś zgasnąć i to nic że zostało jeszcze pięć miliardów lat - zegar tyka dlatego cieszmy się z obecnych ponieważ nikt nie wie gdzie zaprowadzi nas pośmiertny ale jednak jakiś świat o którym nic nie wiemy jakiego nie poznaliśmy i nie poznamy prawdziwej prawdy czy jest ciemny czy barwny

piszmy wiersze pełne życia zadowolone uśmiechnięte o miłości czystej i mądrej piszmy wiersze o prawdzie która kłamstwa się brzydzi o innych których rozumiemy piszmy wiersze o florze faunie tęczy zaćmieniu przecież umiemy piszmy proszę ktoś nie czeka na kłótnie zwady wzajemnie się obrażające on czeka na poezje która na jego twarzy obudzi zadumę i uśmiech

nie umiem pisać wesołych wierszy piękno i dobroć zawrzeć mi trudno za to szpetota sama wypływa więc w wiersz ją chwytam - choć to paskudztwo sadystką jestem - nic nie poradzę że mój czytelnik tortury cierpi na pocieszenie powiem zatem, że po lekturze jest tylko lepiej

Zaczynam rozumieć czemu tak bardzo i często egzekwujesz swoje zdanie,przestrzeń... Podziwiam to Justyno,bardzo mnie to interesuje bo jestem odwrotnością Ciebie w tym,bardzo często wiem że mam racje...Macham na to ręką,zostawiam i to błąd bo czasem warto powalczyć...?Jakoś nigdy nie znajduję powodów które by mnie zmotywowały do tego. Mówię sobie nie warto, nie warto budować czegokolwiek na zewnątrz bo to iluzja i mówię też sobie nie warto budować czegokolwiek przy pomocy innych ich kosztem jakby.Tym sposobem zawsze będę nikim tak.Odbiegając od tematu powiem że jeśli chodzi o "Wolność" to mam zupełnie odwrotne zdanie,uważam że jest ona bardzo ograniczona a kiedy się zastanawiam czy istnieje choć trochę zaczyna mnie boleć głowa:) Napisałem to wszystko z czystej ciekawości,jak potrafisz to przekonaj mnie że warto walczyć o Swoje zdanie.Niby banał a ja tu...

to mój stary rebus karuzelowy inspiracją do niego była karuzelówka "ESSEgo" z ropuchy było to na któryś tam Nowy Rok ... Ropucha - ropucharopucha RO - puchar o pucha ... r majstersztyk!

Witaj Justi, mogę także dorzucić swoje 3...? Dzięki :) Trochę pofilozofuję. Jeśli atrybutem losu jest jego trwałość, to się od niego nie ucieknie. Może więc zastąpić to słowo innym, np.: zmienność(?) Wtedy można z nim (losem) powalczyć. Przynajmniej, ja tak mam: raz z górki, raz pod... Zaś przedostatni wers, wybił mnie trochę z rytmu czytania. Rekapitulując, moja (niezobowiązująca oczywiście Ciebie) wersja wersów wyglądałaby: Oddawać honorowi cześć, Kaprysom losu nie dać się. Pozdrawiam serdecznie. s

kie licho? kie licho? kielich o kielich !

Bezszelestnie jak chusta zmierzch na ziemię spada, jeszcze słońce obłoki pomaluje różem. Idzie noc, idzie noc, noc - wygrywa cykada, a ty zaśnij kochanie, po dniu co tak znużył. Idzie noc rozgwieżdżona, cicha, srebrnoczarna. Stopy mokre od rosy, zapłakały kwiaty. Obiegają ćmy słońca zaklęte w latarniach, a ty zaśnij kochanie, po dniu przebogatym. Nocny ptak, czarna zjawa szybuje nad ziemią, księżyc płynie po niebie, srebrne nitki przędzie. Pierwsze promienie słońca we mgły je przemienią, a ty zaśnij kochanie, ja w snach twoich będę

Cóż. Ja właśnie takie lubię i cenię. Proste rymowanki spełniają funkcję bardziej użytkową niż wydumaną orgię intelektualną. Ale po co mi myślenie w przyjnościach - skoro i na codzień głowa dymi? Pozdrawiam Bb