Ranking

zjawił się znikąd gdzieś przy pasażu strumień spieszących przepływał obok na niskim podium zamarzł od razu tkwiąc w brudnym złocie z brązu dyskobol niczym oryginał w białym marmurze ramiona prężne zamknięte w łuku mięśnie rzeźbione by gapiów urzec skręcone ciało - gotów do rzutu monumentalna figura w brązie tych w owczym pędzie przytłacza nieco przed każdą chwilą chcą jeszcze zdążyć dzwonieniem monet syci się echo kropla wypełzła spod złotych włosów zsunęła rysą - niech to cholera pierzchł w jednej chwili stoicki spokój po rzeźbie znikąd już śladu nie ma nagle zburzono kruchą stabilność czy suma monet cokolwiek spełni a ludziom zawsze jest bardzo pilno choć skrzętnie schowa ich wnętrze ziemi

Kiedyś rzetelna relacja Teraz mojsza racja

Wszystko kiedyś minie Utoną marzenia W brudnej słonej wodzie Morza przeznaczenia Dziś każdy cię widzi Jutro będziesz cieniem Szczęście gdzieś odpłynie Nadejdzie cierpienie Czas weryfikuje Wszystkie ideały Chciałbyś zostać wielkim Możesz zostać małym Przypadkowo możesz Trafić szóstkę w Lotto Ale równie dobrze Zostać też idiotą Myśl wciąż pozytywnie Ciesz się chwilą życia Po co szukasz ciągle Szczytów do zdobycia Czasem tylko zadaj Sobie to pytanie Czy rządzi przypadek Czy też przeznaczenie

Jestem przeźroczysty przechodzę na drugą stronę tam nie ma niczego poza pozłacaną ramą w którym odbija się życie odejdź wreszcie nie chcę się tobą pobrudzić wystarczy że zostałem okaleczony odłamkiem szkła z lustra które w gniewie rozbiłaś jednym uderzeniem serca

Mieliśmy na starcie ogromny potencjał: kobieta z przeszłością, mężczyzna po przejściach. Wybuchła intymność jak kwiat orchidei, rozlałeś się we mnie jak byśmy mieli znów wiosnę życia. Nadeszło lato ze słońca spokojem: ten czas na rozmowy i bycie we dwoje. Wiatr włosy pogania i zmarszczki prostuje: - Tak dobrze mój miły z Tobą się czuję - szeptałam w ciszy. A potem znów przyszło jesienne zliczanie i myśli co Potem… czy starczy sił na nie? Czy bilans wysiłku jest równy rozkoszy a koszty miłości zapewnią zbiór koszy owoców na zimę? Schłodziła się aura, mrok cieniem otacza bo zima dopada tak samo bogacza… Brakuje iskierki co serce ogrzeje. Kurczą się słowa. Znikasz z promieniem, jak dzień co się skraca.

Notatnik Nic tylko notować, myśli, słowa, czyny, w notatnik je ubrać, później biec za nimi. *** Fortuna spiskuje, zbrodnie popełniając, a nieszczęśnik wyje, pianką popijając. Lipiec 2016 r. J. A.

Przed każdym związkiem uciekała rakiem Zraniona kiedyś jak jadem skorpiona Choć mówili o niej ma pazurki jak lew Nie chciała już żadnego koziorożca Czy choćby innego nędznego rogacza Aż raz spotkała jednego wodnika Który zaprosił ją na smażone ryby Sprzedawane na wagę Nie popatrzyła tym razem bykiem Trafił do jej serca jak dobry strzelec Zapragnął mieć z nią bliźnięta Lecz i on zdradził ją - głupi baran Przez niego została starą panną Data dodania 2017-08-09 06:32 Kategoria Różne Autor Maciek.J

Normą jest zapominanie o rzetelności i prawdziwie. Mojsze racje biorą górę, biorąc przykład z góry, niestety.

Nie wierzę w przeznaczenie, bo gdyby faktycznie było, pokusiłbyś się o przechodzenie przez ruchliwą ulicę z zamkniętymi oczami? Jeśli nie, to także w nie nie wierzysz. Gdyby było wszystko każdemu przeznaczone, zapisane (nie wiem sama gdzie, w gwiazdach, w kajeciku, licho wie gdzie) to po co się oglądać? Albo po co chodzić do lekarza, przyjmować jakieś tam lekarstwa. Mam umrzeć, gdzieś to postanowiono, bez mojej woli, starań, czy zapisano, to umrę - Ponoć żaden człowiek przeznaczenia nie może zmienić. Dla mnie to lipa. Opowiem się raczej za przypadkiem. A wiersz w moim guście, sprowadza do poziomu i skłania do tego, żeby nie myśleć o sobie więcej niż należy. Pozdrawiam serdecznie :)

Hi, hi. Gadanina jest czasem potrzebna, aby trafić do sedna

A gdzie wiersz?

O rzetelnych informacjach nie gadam wszystko wyjaśniła Familiada :)

Czy przyjemna obawa? Czy też przyjemność naga? Ciężar słów tylko zważyć, o bogactwie pomarzyć. :)))

Uwielbiana - zapewne... z Kamasutrą w ciemności; ciało jednak niepewne owych przyjemności...

Niezliczonych zmagań powikłanych chwilą wciąż doświadczamy, w swojej samotności pośród rodziny, znajomych, czy w pracy. Cóż inni wiedzą o naszych rozterkach wewnątrz nas samych, przeżywanych często z maską na twarzy? Osobiste rany widoczne dla duszy pozostaną nimi zakryte dla innych, co i tak nie rozumieją ich przyczyn czy skutków dla naszych odczuć postrzegań i ocen...

spalone rozterki na zewnątrz woń dymu co zwala z nóg miękkich prowadzi do tyłu

Witaj - myślę że biec bedzie wiarygodniejsze Justynko. Ja czasem też piankę pije ale nie wyje.... Słońca życzę

Witaj - zaciekawił mnie twój wiersz - mądrze przemawia - tacy byliśmy jesteśmy i będziemy . Myślę że życie było by zbyt proste. pozd.

Jestem pod wrażeniem. Pisząc ten tekst nie myślałem o " Wieży......" , ale nie ukrywam że w Jarocinie w ciekawszych czasach ( 1986 lub 1987) z wypiekami na twarzy tego słuchałem. Pewnie podświadomość. Dziękuję i w ramach muzycznego rewanżu przesyłam Pozdrawiam

Bardzo malowniczo, mistycznie i trafnie ujęty smutek pożegnania. Pozdrawiam serdecznie :)

Witam Barbaro - jak mówią życie to nie bajka - trzeba i to przeżyć Barbaro - polubiłem twój wiersz. Radości życzę

Aniu, wiersz bardzo klimatyczny. Pięknie wyrażony smutek pożegnania. pozdrawiaM.