Ranking

Jeszcze minut kilka, jeszcze tylko chwilka cichy szept - już czas dłoń zamknięta w dłoniach ciepło warg na skroni wolno spływa łza taniec szybkich spojrzeń nie płacz, będzie dobrze niech Cię strzeże Bóg wiem, nic już nie zmienię kryjąc strach milczeniem proszę tylko, wróć… przecież lat tak wiele w zwykły dzień, w niedzielę razem ja i Ty wierzę w to, więc powiem musi wrócić zdrowie, znowu będzie MY

Wiedza błąkała się przez tysiąclecia zahukana bezwartościowa zimna nocami polarnymi żar dnia otaczał ją bezmyślnie przekroczyła też stratosferę wtedy ciskała jeszcze gromy matka karłów i supernowych mózg wszechświata rozwijał się w niej kochała nie swoje potomstwo wiedziała poznała fizyczność ona – umysł złotych przestworzy samotnica pośród samotnych skokiem w obłąkanej krainie zastraszonej wrzaskiem ludzików malunków run klinów kreseczek pisma cyfr spaślakowatych ksiąg stworzyła bogów dla porządku wiedza swą świadomością łkała potężna była służebnicą komputerowym diplodokiem Wiedza… błąka się… Miłego relaksu Czytelniku i Słuchaczu 2017 r. J. A.

przybite strzałą do pnia mózgowego ni w dzień ni w noc nie odstępuje lubi delikatne menu kiedyś deszcz się uniesie do nieba wiry wodne wyrzucą dno na powierzchnię a piasek powróci w głębię wulkanu okłamuj mnie kłamco

Życie to nie cel, bywa biegnie obok. Po co gonić je? lepiej wspólną drogą iść i je przeżywać a nie grać z nim w bierki. Warto je szanować - może to sens wszelki.

drzewa rzucają cieńowinięte światłemrozdają spokojne myślikradniemy je - uciekają Nikt nie pomożePustka lęki spocone dłoniepokazują zdobycz komu serca drżą Luty 2016 r. J. A.

Szelestem słów karmię ciszę by odrodził się zmierzch ze snów Przykładam dłoń do szyby marzeń lecz zimne szkło nie czuje pragnień Czekasz na mnie już tak długo po drugiej stronie świata utkanego ze złudzeń 3 lipca 2017, Papenburg

...od wtorku umierać. To ładna data - na razie miotłą macham, odpoczywam. Zacznę umierać od wtorku, dziś jeszcze nie pora: może pójdę na rower i kogoś pokocham. Od wtorku będzie inaczej: przejdą wichry i burze łatwiej będzie, więcej chęci na podróże. Od wtorku... ale na razie gładzę się po udzie. Dobre plany zawodzą, może i ten nie pójdzie.

do tęczy się przytulić z wiatrem porozmawiać namalować zapach kwiatów księżyc do kieszeni schować bociana złapać za nogi przestworzami poszybować podziwiać wielkość małą która na ziemi ogromna tego tylko jeszcze pragnę nic a nic więcej - reszta jest spełniona podobnie jak całe moje życie

"Po co kłótnie i niesnaski lepiej bimber chlać podlaski" - lepiej rytm trzyma. A żem z Podlasia - to potwierdzam.

przychodzą niechciane nocą dniom skrycie zawłaszczą radość sprawią że myśli się pocą a w duszy muzyka fado pozdrawiam

Świadomość.

Dziękuję za interakcję i uwagi. To teraz wersja lżejsza, rzekłabym - kabaretowa. Zbieram siły by ...od wtorku umierać. To dobry dzień, na razie jednak miotła i sen. Zacznę umierać od wtorku, dziś jeszcze nie pora: jeszcze pójdę na rower i z miłości będę chora. Od wtorku będzie inaczej: przejdą wichry i burze, będzie łatwiej, więcej chęci na podróże. Od wtorku... ale na razie choć bardzo tego nie chcę - dobre plany mi się palą na panewce.

Dziękuję, Marcinie. Wiersze mają różną budowę - jak człowiek. Różnorodność wskazana jest, wg mnie, bo nudą by zawiało. Jeśli męczą, to przestaną wkrótce. Wiedza to potęga! Zapraszam do mojej "Wiedzy" - tam wyjaśnienie sedna tworzenia. Czasami boli i Odbiorców, Poetów. Ty też pewnie znasz takie Poety znużenie. Dziękuję. J. A.

jest takie miejsce do którego wracam myślami pomimo wszystko nic nie widzicie tylko ślady opon na drodze wybrukowanej świat jest tu mały za wiele było zasypanych popiołem marzeń mijam sny z cicha utwierdzając się w przekonaniu że nie zbłądziłam

Hm, byłoby to dobre rozwiązanie, gdyby najczęściej nie brała mnie ze sobą.