Ranking

Jedna chwilka, druga chwilka potem rożnych chwilek kilka wreszcie chwilek cała rzeka i tak życie nam ucieka. AD :)

Zawsze jest tylko jedna chwila chwila modlitwy zabawy zachwytu chwila czekania wiary kochania chwila do zmierzchu chwila do świtu jest chwila jałmużny dla człowieczeństwa ciepłej zadumy nad burym kotem lęku ofiary płaczu przekleństwa chwila odejścia chwila powrotu jest chwila gdy dłonie drgają w uniesieniu a ciała splecione pożądaniem płoną chwila pierwszego snu po narodzeniu chwila gdy śmierć zamyka nas w ramionach

Jak klucz ptaków odlatujących przed zimą jest moja miłość do tego świata -- co było, nie było, i rzeka niesie konary drzew. Jedynie wzbijanie się i jego trzepot w stronę półksiężyca jak pocałunek w obłokach

tyle przeszedłeś – mówi stary Cygan tyle przeszedłeś i tyle przeszło przez ciebie albo tuż obok i tak szybko to idzie jeszcze przedwczoraj dreptało się za matką a cały ten kwiecisty świat okazał się jej spódnicą której później już nigdzie nie było za szybko a głupie serce i tak goni do przodu: spieszmy się kochać drogę! byle szybciej byle dalej byle od wiosny do wiosny i znów na szlaki w nieznane, ech! a później zaczynasz wracać do najbarwniejszych, kwiecistych miejsc prowadzić dzieci i wnuki snuć im swoją drogę siebie na tamtych ścieżkach coraz częściej wracasz a w nieznane i na manowce łazisz coraz rzadziej aż kiedyś zaczynasz rozumieć że się żegnasz bo nigdy nie wiesz wędrując do kwiecistych miejsc czy to kolejne powitanie czy to pożegnanie kolejne, lecz ostateczne

gdy zły los ci dokucza ty zacznij jemu powiedz mu że żałosny że nieudacznik że ma garbaty nos uśmiech brzydszy od uśmiechu śmierci nie wie czego chce błądzi po szczytach z nich można spaść może wówczas zrozumie że tu nic nie wskóra odpuści da spokój przestanie się głupio bez pokrycia śmiać

Nie przeczę, lubię kiedy mnie chwalą, no lubię.... nic już nie poradzę, jak lukrowane duby mi smalą, to radość wewnątrz tak mnie rozsadza, i tak gwałtownie rośnie mi EGO, że kwitnę! rosnę! nie oddam tego za żadne skarby, żadne pieniądze, ani za piwo, ni flaszkę wódki, bo rozsadzają mnie twórcze żądze, dzień mi się stale wydaje krótki, pomysły nowe, co raz to lepsze i tworzę, piszę, wierszyk za wierszem, słowo za słowem, strofa za strofą, juz zdanie nowe i zwrotkę nową, pyszną przerzutnię i paralelę, tutaj wers utnę, tam słów zbyt wiele, średniówkę skrócę i rytm poprawię, rymy odwrócę, wersy przestawię... Ech, jak pisanie pięknie mi leci, już prawie ranek... ...kosz pełen śmieci? Mam tak wyrzucić kosz weny tworów? Przecież coś muszę wkleić na forum, bo jak nie wkleję (czysty realizm) nie będą mieli za co mnie chwalić.

Hm, wiersz, trzeba to przyznać, mówi prawdę, ale niestety nie jest z ostatniego okresu. Bardziej adekwatny do obecnej chwili byłby wierszyk: Czemu twych wierszy ostatnio brak, wszak umiesz pisać jak mało kto. No i co z tego,że wiem jak kiedy, niestety, nie wiem co. :(((

Jak dla mnie ostatnia zwrotka jest po prostu esencją piękna :)

Może chodzi o zadumę nad codziennością?

Słowo głaszcze, słowo pieści, słowo w sobie może zmieścić wiele znaczeń, wiele życzeń mnóstwo żalu i goryczy moc miłości, nienawiści... słowem - słowa mogą ziścić prośby, groźby i... marzenia bo od wieków nic nie zmienia mocy sprawczej, jego siły a bywało, że zabiły kruchą miłość, wątłe żądze cień nadziei na pieniądze przerośnięty garb ambicji podatkową abolicję słowo może zdziałać wiele... zgiąć do ziemi to niewiele. Ale Twój wiersz mi się podoba Enchant :) Pozdrawiam :)

Przyznaję, że tej chwili nie znam. A przecież od dzieciństwa miałem koty. Chyba nie załapałem.

Jeszcze ode mnie gratulacje :)

Witam Anno - całe życie jest chwilą - i jak w wierszu śmierć też nią jest. Ciekawy ten wiersz - zatrzymuje zmusza do przemyślenia. Miłego ci życzę

i jest ta chwila motyla kiedy ... zapyla

Aniu, Refleksyjnie o chwilach ;)

.... i ja GRATULUJĘ ! :)

Jacek P., gratuluję III miejsca! :)

Łakomstwo jest grzechem polegającym na pochłanianiu większej ilości pokarmów niż osoba potrzebuje do swego życia :))))

Powiedziałabym że nie łakomą a głodną :) Bardziej pasowałoby złaknioną.

wierszyk wierszem stale pogania pierwszy gotowy inny wybucha jeden się smaży drugi przypala poetycka w poecie jest zawierucha

Ot co! Nie ma innego sposobu, kiedy sami zaczynaliśmy dorosłe życie też nie chcieliśmy słuchać rad doświadczonych, więc nie dziwmy się, jeśli młodzi nie chcą ich od nas. :) Miłego dnia :)

A na co komu twój wiersz? :) Widzisz, kij ma dwa końce. Oczywiście życie toczyło by się dalej, gdybyś nie napisał tego wiersza. Będzie się toczyło dalej i bez tej nieszczęsnej Księgi Mądrości. A jednak piszemy... aby podzielić się tym czego dowiedzieliśmy się o życiu, samych sobie, relacjach, o różnych rzeczach. Piszemy, żeby ludzie o zamkniętych oczach mogli zobaczyć to, co my widzimy. Piszemy też po to, aby w kilku wyrazach przejrzeć się jak w lustrze i sprawdzić, czy ten gość jest jeszcze żywy, czy tylko udaje. Piszemy, chociaż pisać nie musimy. Dobrze że piszesz.