Ranking

Potworna Nudziara zabija przez kalkę i wpycha solistów z powrotem do chóru. Tak już jest, że Śmierć dokonuje innych wyborów niż życie. Lecz to nie jest dobra gospodyni imprez zbiorowych. Podaje plastikowe sztućce i puszcza zbyt szybką muzykę. Tak naprawdę ma duszę samotnika i wie, że z licznym gronem bardziej do twarzy życiu. Gdy wygasa, soliści mają sporo czasu, by nieznośnie pojedynczo się odradzać.

Napalony Francuz z Lotaryngiizabiegał o względy młodej Kingilecz za moment dostał szokubo mu pękły portki w krokugdy dziewczyna zdjęła czarne stringi

obłędna refleksja pojednania myśli zamkniętej pod życiorysem spektakli celebrujących odwieczne przemijanie... nad skrawkiem porannego światła w jutrzence pozamykanych myśli i natchnień świętej z otoczenia dyskusji gdzie niewidzialny element pozostawia wiele do życzenia dla układanki z kazania puzzle

Ujmuje mnie w tym wierszu jakiś rodzaj "łagodnej filozofii", omawianie ślepych sił natury poprzez nadawanie im cech ludzkich, co je w jakiś sposób obłaskawia, stwarza pole do pogodzenia się. Coś takiego mi się przebija, choć sam tekst "nie zna litości". Duży plusik oczywiście :)

pozwolisz, że zobaczę po swojemu: Pytasz jak poznać dobry los; czy miłość, przyjażń, młodość może? Czy napełniony wreszcie trzos, rodzina, dom, podróże, zdrowie? Spójrz dookoła ile łez, choć brak spełnienia, tylko zazdrość, a malusieńki grosik - wiesz? Potrafi komuś przynieść radość. Jak dobre słowo, wspólny trud, cichutki znak porozumienia, jak szczery uśmiech topi lód, a radość sama świat odmienia. :) Pozdrawiam