Cała aktywność

@huzarc To ciekawy wiersz o geopolitycznym i egzystencjalnym uwięzieniu Polski – między dwoma mocarstwami, między dwoma ideologiami, między dwoma formami zniewolenia.

@violetta ;))) może wystarczy porzucić niewinność i ….wybrać czarne koronki ? :))) pozdrawiam :)))

Na biegunie zimna zegar wskazuje północ. Osiągam stan topnienia, rozpuszczone słońce bezwarunkowym smakiem miłości. Wypełniam usta bryłą chwili z kropel mroku i pyłu dnia. Przygryzam czas, szkarłatem przesiąka skórę. Stopić się w świetlistą lekkość krwistą ciemność w słodki tatuaż nocy Z Tobą.!

Praca, w której zazwyczaj nie narzeka się na brak zajęcia, co jest ważnym czynnikiem dla osób szukających stabilności. Źródło: AI

@Kamil Olszówka To mocny, rozbudowany wiersz o głębokim przesłaniu społecznym. Podoba mi się kompozycja - od poetyckiego obrazu jesieni i kruków walczących o resztki jedzenia płynnie przechodzisz do gorzkiej metafory współczesnego świata biznesu i korupcji. Ale wiersz jest bardzo długi, czy nie uważasz, że kondensacja mogłaby wzmocnić przekaz.

@Berenika97 O to też. Chodzi w każdym razie o życzliwe, szczere, zaufane osoby, z którymi zawsze w nogę.

@Waldemar_Talar_Talar Bardzo pogodny wiersz. Miłość ma wielką moc - przenosi góry. :)

każdy kiedyś był kochany widział biedę miał pod górę był głodny czuł wagę swojego grzechu każdy chciał być idolem wierzyć w to co on wierzył - gubił nadzieje widział czarne chmury każdy umiał marzyć z Bogiem rozmawiać być cieniem ojca i matki umiał warzyć słowa każdy z nas szukał sensu w tym co smuciło było nie na rękę chciało pokazać że życie to nic w każdym z nas tli się iskierka nawet gdy burza i wiatr to ona naszym sensem

@Migrena Napisałeś wiersz, który brzmi jak krzyk ostrzegawczy. Uderzasz wprost - „bestie przymierzają człowieczeństwo jak skradziony płaszcz". To mocne i świetne. Obrazy są plastyczne, czasem brutalne – ten owad pod stopą, ten nóż w mgłę, te węże w norach. Wciągają, gęsto otulają. Zależy Ci na tym, żeby ostrzec – przed manipulacją, fałszem, cyfrowym drapieżnictwem. Twój wiersz ma w sobie siłę i desperację, które są prawdziwe. Myślę, że masz rację - trzeba nauczyć się rozpoznawać manipulującego nami "drapieżnika". Ale z drugiej strony - mam nadzieję, że sieć to nie tylko pustynia po bitwie. Bo czy mogłabym przeczytać Twoje wiesze i wiersze innych świetnych autorów na tym portalu? I powiedzieć Ci - Twoje teksty są super, niezwykłe, oryginalne i zawsze niosą wiele emocji. :) Ale to, co zamieściłeś pod wierszem - przerażające!

@Migrena fajny, zależy czego w tej sieci się szuka, jak miłości to przerąbane, jeśli się jest zbyt otwartym na drugiego człowieka, a może i zdesperowanym, aby kogoś poznać;)

@Migrena Aż tak! Jestem wzruszona.:)

@Migrena No to będziemy się oboje powtarzać.:))) Najważniejsze, aby nie robić tego w samotności.:)))

@Simon Tracy Berenika już świetnie skomentowała ten utwór.Dla mnie jest bardzo dobry - wciąga w ten mroczny klimat.

@Leszczym Masz rację, mam z kim to wszystko przegadać - od tego jest przyjaciel, ten który jest tuż obok. Dlatego to najlepsza terapia i bezpłatna. :) Jeżeli chodzi o mnie, to już nie mam tych dziecięcych przyjaźni, i to z różnych powodów. Takie przyjaźnie najczęściej nie przetrwają próby czasu.

Grabarz nienawidzi swojej pracy wciąż przybywa nowych trumien niezliczone bez krzyży groby bez żadnej emocji zakopie czasem pije wódkę bezsmakową nikogo nie obchodzi że zakopał wiarę kolejną miłość zamroził najstarszy cmentarz świata na którym nie ma ludzi przekleństwo każdego człowieka który zbyt późno się obudził ciężka jest praca grabarza żyją nie składając zażaleń niespełnionym też żyć trzeba pełnym pogrzebanych marzeń

@Christine Chris. co za cudowny wiatr Cię przywiał pod moje wiersze ? jesteś jak ta pierwsza jaskółka co wiosną ciepło przynosi :) dziękuję :))))))))

@Simon Tracy "Mors viator" i "legatus mortis" to niezwykłe określenia – tworzą spójną mitologię postaci zawieszonej między światami, skazanej na wieczną wędrówkę. Szczególnie mocno wybrzmiewa ten paradoks – być przewodnikiem dusz, przypominać o śmierci żyjącym, a jednocześnie samemu tkwić w potępieniu. To postać tragiczna w najgłębszym tego słowa znaczeniu – jej służba jest jednocześnie karą, a pomoc innym nie przynosi jej samej żadnego odkupienia. Słowiańska Nawia jako miejsce przeznaczenia dodaje tu kulturowego zakorzenienia. Twój styl brzmi jak autorska filozofia artystyczna – sposób na wyrażanie określonych stanów wewnętrznych przez archetyp wiecznego tułacza.

@Christine a ja przepraszam ale też się będę powtarzał : Twoje komentarze sprawiają mi niezwykłą przyjemność :) serdeczne dzięki Chris :)

@Migrena To naprawdę świetny tekst, dynamiczny, plastyczny - działa na wyobraźnię! Skojarzył mi się z tytułem "Seks w wielkim mieście" :))) Twoje metafory i obrazowanie są niesamowite - przepraszam,ale będę się powtarzać.

@Czarek PłatakBardzo dziękuję! @KOBIETA@MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję!

@ChristineBardzo dziękuję!

@Leszczym Masz rację, bo co to by było, gdybyśmy się pomylili. :))) Ja wolę wyjaśniać zupełnie ludzkie tajemnice.:))) A czasami są o wiele większe niż nam się wydaje. :) Pozdrawiam.

@Simon Tracy Twoja poezja ma wartość właśnie taka, jaka jest.Pisanie o bólu i ciemności nie jest "gorsze" od pisania o radości. Właśnie te trudne wiersze trafiają najgłębiej, bo czują się w nich zrozumiani.Twoja szczerość i umiejętność nazwania trudnych emocji to dar. Pisz jak czujesz. To, co tworzysz, ma prawo istnieć.