Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów 'zapomnienie' .
-
wchodzimy do salki a tu plamy na ścianach i głucha cisza od ścian się odbija w baraku - mrok i skwar i łóżeczek rzędy ładnie pościelonych by było schludnie w łaźni - ani kropelki widocznie wszyscy się już umyli tak, tu było naprawdę schludnie gonią nas na zewnątrz a tam trawka przycięta i drut sterczący z ogrodzenia jakby z powietrzem się szarpał wychodzimy z obozu śmierć też już dawno wyszła taniec swój odprawiła poszła dalej Majdanek, 25.V.2022
-
talenty dałaś mi kiedyś talenty, ale szybko zapomniałam o sobie tej dawnej z przeszłości i nową wykreowałam odzianą dawniej w koroneczki białe dziś zbędnymi słowami zakurzone i wszystko po to by zakłamaną nierzeczywistość siebie z przyszłości zostawić w piątym wersie mojej piosenki chociaż dostałam szanse by zasiać na polach elizejskich swoje talenty piękne wrażliwe moje takie słodkie takie kochane i na początku było ich kilka jedynie tyle by w dłoniach ciepłych leżeć mogły swobodnie drobne miały czekać na nowe drogi w przystani a bracia moi i siostry co dzień swych doglądali głaskali kochali śpiewali kołysanki ja wszystkie z rąk upuściłam specjalnie z przystani wydarłam by wymnożyć by sprzedać chcąc więcej własnych czynników wytworzyłam kłamstewka szczęścia perfidne wyidealizowane przerobione niepotrzebne błędem naznaczone pragnąc więcej nie moich już czynników zostałam z piękną iluzją a ty śmiejesz się z góry bo zapomniałam o sobie a kiedyś miałam je wszystkie kiedyś były w bezpiecznej przystani a dziś zostałam pusta bo zostały mi odebrane gdy to ja oddałam wszystkie swoje talenty
-
zapominam już że jestem twoja a ty mój najzwyczajniej
-
- zapomnienie
- miłość
-
(i 1 więcej)
Oznaczone tagami:
-
Słyszę serca cichy szept: "Daj znać o swoim istnieniu", Jednak rozum mądrze rzekł: "Żyj w zapomnieniu." Choć tęsknota ta rozdziera I daje się we znaki, Choć uczucie nie umiera I w sercu kwitną maki, Zbyt długo narcyz we mnie zakwitał, I wiele osób zraniłam,Lecz potem rozum zawitał I rzekł, że to ja zawiniłam. Tak jak z Hadesu Persefona Tak i ja zrywam ten kwiat, "Przepraszam", moje serce woła, Lecz nie usłyszy go świat. Niech zapomni, że zraniłam, Niech zapomni, że istniałam, Niech zapomni, co mówiłam, Niech zapomni, że kochałam.
-
Każdego można zastąpić Możesz ubrać moje oczy w jej usta Bo ludzie odchodzą, łamią dane słowa Więc nie powinnam być zaskoczona Każdą miłość można wymienić Na nowszą Czystszą Kartę. Ale może o to chodzi by czasami Zmienić sposób zapisu Sic! Omnia in omnibus Zmięta kartka Nigdy nie będzie czysta Zawsze będzie nosić ślad Tragicznego pocałunku.
-
- odejście
- zapomnienie
-
(i 1 więcej)
Oznaczone tagami: