Cała aktywność

@Arsis To mi już przeszkadza, wiele wierszy napisałam na szkoleniach, szefowa zawsze kilka razy powtarza...

@Wiechu J. K. W Polsce nie ma jednego, dominującego pisarza horrorów, ale popularnymi autorami tworzącymi w tym gatunku są Katarzyna Bonda (której twórczość obejmuje elementy grozy), Paweł Majka i Wojciech Chmielarz, który często sięga po motywy grozy i kryminalne. Polscy autorzy piszący horrory i thrillery Katarzyna Bonda: Chociaż nie jest stricte pisarką horrorów, w swoich książkach (np. cykl o profilerce) często wykorzystuje elementy psychologicznego thrillera, budując napięcie i atmosferę grozy. Paweł Majka: Autor znany z tworzenia mrocznych opowieści, często łączących elementy horroru z realizmem i psychologicznym zacięciem. Wojciech Chmielarz: Jego twórczość obejmuje wiele thrillerów z elementami grozy, które cieszą się dużą popularnością wśród czytelników. Wojciech Kłoda: Autor tworzący horrory z elementami fantastyki, który zdobywa coraz większe uznanie wśród miłośników gatunku. Jacek Getner: Tworzy horrory psychologiczne i kryminalne, które często osadzone są w polskich realiach. Klasyka horroru , którą musisz przeczytać | Penguin Random House Translated — Jekyll i jego złowrogi sobowtór, pan Hyde , to jedna z najsłynniejszych opowieści grozy w literaturze angielskiej. To ta... Penguin Random House 15 najlepszych autorów horrorów : Martwi i żywi - Monster Complex™ Translated — #1 Stephen King . Autor tak popularnych powieści grozy, jak „Bastion”, „Lśnienie” i „Miasteczko Salem” (nie wspominając ... Monster Complex ™ 30 pisarzy, których najczęściej czytają Polacy - Lustro Biblioteki Mar 1, 2023 — Table_title: Najpoczytniejsi autorzy – ranking Table_content: header: | Pozycja | 2021 | 2020 | row: | Pozycja: 1 | 202... Lustro Biblioteki Źródło: Google.com

@Wiechu J. K. E.A.Poe się zgadza... jeszcze tytuł opowiadania zostaję :)

@Simon Tracy NIech zgadnę: Howard Phillips Lovecraft lub Edgar Allan Poe.

@viola arvensis To bardzo sympatyczny i ironiczny wiersz. Taki, który mówi o sprawach serio, ale robi to z uśmiechem i lekką zadziornością, przy pomocy przewrotnej i świetnej metafory. Bardzo to lekkie i jednocześnie pojemne. Dobre:)

@Somalija nie chce ci się? ciekawe czemu, hmmm... z drugiej strony taki przeskok od pełnego miłości, seksu i namiętności tekstu po kurs i panele...

@klaks Jak dobrze, że są takie dobre liski na świecie, bajeczka z morałem :)

@viola arvensis Wiolu. Twoje słowa mają w sobie coś, co porusza i zostaje w sercu. czytałem i poczułem, że każdy gest, każda obecność, nawet jeśli ukryta, potrafi tak mocno bujać duszę. pięknie uchwycone, subtelne i prawdziwe. Twój wiersz.......to melodia marzeń. to kołysanie duszy w objęciu milionów słońc. moje serce zaniemówiło. każdy chciałby by ktoś o nim.... prześliczny wiersz. napisany z lekkością z jaką Ty tylko umiesz pisać.

@MIROSŁAW C. Dobry wieczór Panie Mirosławie 🙂 Cześć Włodek, mam do zrobienia kurs online 5 paneli po 2 godziny i tak mi się nie chce... 🤔

@Amber No właśnie, każdy ma kręgosłup... @Wiechu J. K. O, widzę ciekawa kolekcja :)

@Migrena Jacku, bo to jest tak, jakby serce już wiedziało, a głowa jeszcze nie. Albo odwrotnie, głowa wie, a serce jeszcze nie. Między nimi musi być jakaś odległość, nienazwana jeszcze żadnym słowem :)

Ostatni mój wiersz tu opublikowany napisałem w oparciu o "Mistrza I Małgorzatę" M.Bułhakowa. Ten wiersz również jest pełen nawiązań do pewnego opowiadania jednego z moich mistrzów. Jeśli ktoś śledzi moje wiersze i prozę to może łatwo zgadnie autora i tytuł tego opowiadania. Jestem ciekaw czy ktoś zgadnie. Jesteś wyprutym z uczuć, nienawistnym, nieludzkim, zimnym potworem. Tak. Ale wiedziałaś o tym zanim sprawy zaszły za daleko. Zanim los skazał nas na siebie. Zanim coś kazało nam śmiać się do ekranu telefonu. Zanim sztucznie reanimowaliśmy, swoje serca Złożyliśmy, zdradzieckie podpisy pod aktem nic nie znaczącej miłości. Wysoki sądzie. Ja jestem nałogowym kłamcą. Nie potrafię patrzeć na człowieka jak na równego sobie. Nie mogę patrzeć inaczej niż z obrzydzeniem na drugą płeć. Więc jak miałbym ją kochać czy nawet zainteresować się nią. To nonsens. Sąd spojrzy. Zajrzy, bez lęku w mój umysł, seryjnych, morderczych planów i wizji. W centrum mózgu, przy wysokim i długim stole, siedzą moi przyjaciele. Po kolei ich Wam przedstawię. Najbliżej od nas po lewej. Rozsiadła się młoda i pełną wigoru, lekko roztrzepana i mająca problemy z utrzymaniem na dłużej jednego nastroju - księżniczka Podłość Naprzeciw niej, jej siostra bliźniaczka, mająca od wieków zły humor, małomówna i patrzącą na wszystkich z pogardą - księżniczka Wrogość Obok po prawej ręce Wrogości, zasiadła stara jak sam świat matrona, która zawsze wszystkich wyśmiewa, karci i poniża. Nawet tu przy stole nie ma przyjaciół czy orędowników. Bezlitosna i zimna - hrabini Nienawiść Naprzeciw niej usadowiono, postawnego i wydawać by się mogło dystyngowanego i eleganckiego dżentelmena bez skazy w urodzie i postawie. Jest tak samo małomówny jak Wrogość lecz widać w jego ruchach znudzenie spotkaniem i stalowe zimno w oczach. Ma on jednak sekrety, które spowodowałyby niesmak i zgorszenie nawet w tym osobliwym towarzystwie - oto hrabia Sadyzm Po jego lewej jego kuzynka i najbliższa przyjaciółka. Odziana w najlepsze suknię, bogato obsypana złotem i klejnotami. Pijana, zabawia wszystkich swoimi historiami. Zawsze najlepsza i nieomylna. Wiecznie uśmiechnięta - arcyksiężna Przebiegłość Naprzeciw niej najgorszy dla niej kompan do zabawy i rozmowy. Stary, nestor rodu i wybitnie surowy i pamiętliwy sędzia wszystkich zebranych. Tak naprawdę skupiony jedynie na sobie i swoich wygodach. Zachowujący jedynie odpowiedni rezon do ostatniej postaci u góry stołu. - książę Egoizm U góry stołu, nad zebranymi, z czarnego atłasu powleczonego tronu, wionie najdzikszą grozą i lodowatym strachem, pierwotnych lęków. Nawet zebrani rzadko skupiają wzrok na postaci rozpartej dumnie na tronie. Niewiele do niej mówią a jeśli już to przyjmują najbardziej delikatny i służalczy ton na jaki ich stać, nawet stara Nienawiść korzy wzrok w swe czarne pantofle i kłania się bez słowa, wyżej w hierarchii postawionej istocie. Korona ze szczerego złota zdobi jej skronie, nie stroją jej jednak żadne kamienie a drobinki dusz potępionych. W ustach płomień piekielnej kaźni jej gore. A głos jej jak trąby okrutnych podziemi, pod którym kruszeją serca i wola. Oto tajemnicza, sprawiedliwa a zarazem bezduszna i apodyktyczna - Królowa światów. Jej Wysokość Śmierć. W najczystszej, demonicznej postaci. Ona mną włada. Ona jeśli chce mnie gnębi i dzieli na atomy poddaństwa. W każdej komórce mojego ciała czuć jej władztwo i siłę. Jej niezachwianą potęgę. Ty uprowadziłaś i zamordowałaś bez litości. Małą, bezbronną dziewczynkę - księżniczkę Wierność. Na wieść o tym Śmierć wydała natychmiastowy wyrok. Wezwała przed swe oblicze arcyksiężną Skruchę. Hrabia Sadyzm i hrabini Nienawiść, wyprowadzili ją do sąsiedniego gabinetu. Nikt już jej więcej nie widział ani o niej nie wspomniał

@LeszczymOne, długopisy, są wszędzie...;)

W mojej klatce gniazdko sobie urządziłeś ni z czułością cię przegonić, ni na siłę. Wiercisz się i kręcisz, i mnie bujasz stale wlazłeś tam znienacka jest ci doskonale A mi ciężko tak z tą klatką chodzić wszędzie, to jest balast, co go nigdy nie ubędzie. No bo nawet gdy udaję, że go nie ma, to za chwilę mnie ogarnia wielka trema. Chyba siebie chcę okłamać dla zasady, z taką klatką iść przez życie nie dam rady! A ty śpiewasz sobie słodko pogwizdujesz, w takiej klatce jesteś królem i to czujesz. Nie wiesz nawet, że ja słabnę dniem i nocą, mógłbyś leniu wyjść z uwięzi przyjść z pomocą! Ja się zemszczę, słowo daje tak nie będzie, jeśli myślisz, że cię puszczę jesteś w błędzie. Sam zacząłeś no to dalej karm się słowem, nie wypuszczę cię już z klatki mej piersiowej!

@Leszczym ...nazywa się pisaniem bez kręgosłupa.:)

@Simon Tracy Behemot wyszedł na chwilkę, usłyszał brzęk metalu, ktoś chciał mu ukraść widły "zaparkowane" za drzwiami. ;) Właśnie wrócił ;)

@Wiechu J. K. Żaden nie jest czarnym kotem. Więc żaden z nich to nie Behemot @Berenika97 Oczywiście dobrze myślałaś. Początkowo miałem dodać opis że wiersz jest napisany w oparciu o "Mistrza i Małgorzatę". Ale uznałem, że treść wskazuję na to bezsprzecznie - imię Wolanda, kot w muszce z neseserem jako Behemot, śmierć pod kołami tramwaju... To tylko wiersz o wybitnym dziele literackim jakim jest książka Bułhakowa.

@Berenika97 Mam nadzieję że szybko wrócę do pisania. Bo ostatnie teksty były naprawdę udane @Natuskaa Może i jest tak jak piszesz. Ale ja widać nigdy nie trafiłem w objęcia takiej osoby. Zresztą sam jestem zbyt specyficzny w obyciu by ktokolwiek mógł dłużej ze mną przebywać

Chciałem tak dużo opowiedzieć bez żadnego opowiadania się, ale i to jest zdaje się bardziej niż niemożliwe. Możliwa jest tylko niemoc w tym zakresie, zresztą pod postacią co najwyżej głośnego, niemego krzyku. Dostrzegam również coraz lepiej, że generalnie nie jest łatwo zaniechać długopis. Warszawa – Stegny, 17.11.2025r.

@Alicja_Wysocka przemyślałem to co napisałaś. Twoje słowa trafiają prosto w sedno tego, co chciałem uchwycić - to niezwykłe, jak uważnie wyłapałaś to kruche "między". czuję kazdym Twoim slowem, że naprawdę zrozumiałaś to drżenie, tę delikatną przestrzeń, która powstaje zanim coś zostanie nazwane. dziękuję Ci za tę wrażliwość i za to, że tak pięknie opisałas światło rodzące się w tym niewidocznym, a jednak tak żywym momencie.

@Alicja_Wysocka O! Jaki śliczny ptaszek i jak cudnie śpiewa. :) Alicjo, dzisiaj się zabawiam, tylko tak troszeczkę, w arbitra. Pochwaliłem w jednym z moich postów. @Berenika97 za jej komentarze i twórczość i tak naprawde myślę, gdyż ona na to zasługuje. Teraz chciałbym z uznaniem dodać na listę zasłużonych, gdyż po prawdzie, byłoby to niesprawiedliwe pominąć Ciebie. To by było na tyle i na teraz, a co dalej to się okaże i będzie. No, to naradzie!

@Berenika97 Na granicy końca świata i początku intymności. Punkty zwrotne, gdzie konflikt może osiągnąć apogeum, a jego rozwiązanie staje się nieuniknione.... Świetna puenta.

@Marek.zak1 Marku, powrót Mistrza udany, a po czyśćcu w chmurkach bujanie albo wieczne kajdany.

@Wiechu J. K.