krótki wiersz o miłości

dla M.

między poduszką a snami
łatwo zgubić
się
w połowie drogi

dobrze że mam do kogo wracać

między poduszką a snami
łatwo zgubić
się
w połowie drogi

mam do kogo wracać
dobrze

Ateno, miła mini, a może tak żeby dawało więcej możliwości..
cmok

A może skoro łatwo się zgubić do zamiast mieć do kogo wracać, to lepiej byłoby mieć kogoś kto poprowadzi?

Jest przyjemnie, i bardzo dobry pomysł z 'się'.

Arek.

krótko, a treściwie. ciekawy pomysł z 'się'. to zawieszenie daje nieco do myślenia, sprawia, że pierwsze dwa wersy silniej wybrzmiewają. to zastanawia. czy podmiot liryczny może zgubić np. swoją drogę, tj. jest mu tak dobrze, że nie odróżnia snu od rzeczywistości /?/, a może chodzi o zgubienie szczęścia, jakie daje mu bycie przy drugiej osobie /?/, czyli utratę tej osoby albo pamięci /?/, co oznacza odbieganie od postanowień, do jakich doszło podczas trwania związku dwóch osób, czy coś w tym guście. jakkolwiek - podmiotowi lirycznemu zawsze udaje się powrócić do stanu, który umożliwia mu normalne funkcjonowanie, a wszystko to za sprawą drugiej osoby. mnie się podoba.

pozdrawiam.

Ateno, przewidywalna ta miniaturka i niestety słaba. Zrzucam to na karb Twojej dłuższej nieobecności i czekam na reaktywację, bo kiedyś byłaś moją faworytką :)

Pancuś

A ja myślę, że w tej prostocie tkwi siła. Z drugiej, tej intuicyjnej strony mam przebrzydłe wrażenie, że gdzieś się spotkałem z podobnym tekstem (oczywiście nie piszę o plagiacie, ale te sny i poduszki i połowa drogi gdzieś coś mi dzwoni).
Czy się podoba? Z jednej strony tak - ponieważ jest krótko i na temat, z drugiej, środki są troszeczkę zużyte. Jednak puenta schyla do przychylności. Nie entuzjazmu.
Pozdrawiam.

Rzeczywiście krótki, prosty, ale i wymowny. Pozdrawiam... :)