Nadzieja

Ogarnia mnie wszędzie gdzie jestem,
wypełniajac moje ciało ponad brzegi.
Nasiąkam nią niczym gąbka wodą
o niezmierzonej pojemności.
Dzięki niej oddycham, myślę,
mogę rozmawiać i chodzić,
jest dla mnie elementem
bez którego nie funkcjonuję, tracę siłę.
Jak ogień wznieca się we mnie
i gasnie, by znów zapłonąć.
Staram się uniezależnić,
lecz ona zawsze powraca.

wtórne określenia... wtórny pomysł... po prostu pozlepiane kawałki myśli ubrane w dosłowna forme...

nie do strawienia
Tera

Zgadzam się z Terą.
Gąbka, nasiąkanie, ogień, gaśnie...tak nie można, a raczej - nie powinno się.
Proszę o lepsze!

Catalina