Matko

i co z tego ze nie ma przy mnie nikogo
a po policzku wodospad łez leci
teraz tulę zabawki z dzieciństwa
za parę lat będą to dla mnie zwykłe śmieci
teraz mają tyle wartości i wspomnień po tobie
za parę lat wystarczy tylko pogniecione zdjęcie

przypomina mi się gdy śpiewałaś mi kołysankę
do snu o księżycu który zasnąć nie może
śpiewałaś :księżyc będzie wiecznie trwać na niebie bo go kochasz
i wszyscy ludzie Ci bliscy nie zamkną oczu nigdy

kłamałaś mnie już od dziecka
odeszłaś do piachu bez słowa
zostawiłaś krótki list w którym napisałaś kruche słowa
kocham cię - jak te słowa pusto brzmiały z twoich ust
teraz i ja na krawędzi stoję i krzyczę wróć
lecz nic z tego to ja idę do Ciebie

widzisz matko co zrobiłaś
twoje dziecko skacze z wielkiej skały wyląduje na samym dnie
płytkiego oceanu łez

Duży ładunek emocji i lekka nieporadność w wyrażeniu tegoż. Może za dużo powtórzeń, sama nie wiem... muszę pomysleć.Z pewnością tekst zastanawia.

Pozdrawiam. A.

zgadzam się z Joanną - nieporadnie wyrzucone na 'kartkę' ogromne emocje
pozdrawiam

no faktycznie emocji tu nawet duzo ale to dlatego ze gdy napadlo mnie natchnienie stalo sie cos smutnego....:( no i tak wyszlo jak wyszlo :)
pozdrawiam :)

mam nadzieje że nie zatopiłaś wszystkich emocji w tym wierszu, podoba mi się
Pozdrawiam

jeszcze duzo emocji we mnie drzemie :)
a tak w ogóle to dziękuje :)

[sub]Tekst był edytowany przez Gosia dnia 28-05-2004 22:18.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Gosia dnia 28-05-2004 22:19.[/sub]