Gosia

Pan M.Krzywak nie do konca dobrze odebral tek teskt Pani Nato dokladnie to przeciez oczy zapamietują obraz i przesylają go do mózgu P.Macte, owszem doskonale to to nie jest, dopracowac by mozna, ale dziękuje P.Tomaszu, a moze jednak warto bylo doczytac do konca i ocenic calosc nawet jesli miala by byc wielka krytyka

Zasznurowane usta czerwoną sznurówką Już nie poznają smaku innych ust Nie powiedzą żadnych ważnych słów Język też nie znajdzie przyjaciela Ani dłonie nie będą błądzić po obcym ciele Bo wtedy myśli byłyby doprawiane kroplami wspomnień - tych co bolą Płatających się niedbale w warkocze wycięczonych snów Oczy zapomniałyby co to piękno A ciało Ciało zaczęło by się wstydzić

Możliwe

Z nienawiścią krążącą w mych oczach Wypluwam z siebie resztki twej miłości Bo po co mam zaśmiecać Tobą serce? Gdy życie nie jest bez końca Jestem zbyt młoda żebyś miał mnie tylko dla siebie I nie mów że jestem dziwką! Ja Cię po prostu nie kocham Ukradnę Ci klucz do mego skarbu Owinę kolczatkę wokół szyji Zranię jeszcze bardziej Tak! Ja nie mam serca Ma je już ktoś inny

a mi sie podobaja diwe ostatnie linijki a cała reszta mnie nie ujeła pzdr.

kochać i mieć czyste sumienie że nie porząda sie za wiele tylko jedno serce jeść do końca życia a nie ćpać, jak popadnie serc wiele tak poprostu spojrzeć w oczy i... kochać! a być kochaną, to tak na marginesie ale nie bój spojrzeć się na mnie gdy wiesz że w moich oczach miłość się niesie...

Byłeś marzeniem niedozwolonym, że aż w sercu kłuło Myślą błądzącą bez mapy po moim świecie Byłeś zmyślonym bólem i szczęściem Zwłaszcza, gdy Cię tak naprawdę nie było A teraz jesteś tym, czego tak potrzebuję Aby być, żyć, śmiać się i płakać Aby móc twardo stąpać po ziemi I wśród niebnego błękitu jak ptak latać I żeby w późniejszym życiu umierać spokojnie Bez wyrzutów… Bo kochałam, A nie tylko brałam! A kim będziesz? – Nie wiem Może całym sercem, Chwilą, która umrze razem ze mną.

Z każdym nowym dniem budzą się we mnie nowe lęki W brudzie dzisiejszego świata tylko myśl o Tobie kolorowa się przeplata Choć nie mam powodów na wylanie wielu łez Umieram powoli w samej sobie I zasypiając czuję wielką ulgę Marzę o tym by przeżyć reszte życia Z uśmiechem w sercu Po prostu, jak należy Bez bólu i walki Przy Tobie, wśród dzisiejszej młodzieży I nosić w sercu tylko tych co na to zasłużyli Niech będą ze mną do ostatnich życia chwili...

nie wiedzialam za bardzo jak rozpisac o tym "pijanym Bogu" wiec wolałam zostawic to jak jest pozdrawiam!

tak ja tez wiersz rowniez nie zaliczam do udanych i wciaz mi cos w nim nie pasuje wiec postram sie jeszcze jakos go dopracowac dziekuje i za opinie i za zyczenia i oczywiscie rowniez zycze wesolcyh! ;]

Są takie chwile że żyć się nie che A chęci odbiera nam myśl niebezpiecznie I wciąż jednym rytmem stąpając po ziemi Na obliczu śmierci dziwnie roztańczeni Czujemy jak razem w otchłań płyniemy Do nieba czy piekła? Sami nie wiemy I gdy docieram do wielkiej bramy spotrzegam że Ciebie już nie ma A Bóg jest chyba pijany...

usenłam dwa "i" :) placze z opoznieniem bo doszlo coś do niego za pozno, no ja też mam nadzieje ze następny bedzię lepszy :) Dziękuję. Pozdrawiam :)

i patrząc jak płacze nie robisz nic stoisz nie wiesz co mówić widzisz ta plamę na piersi od łez które płyną prosto z serca nie wiesz czy odjeść czy zostać? zostajesz zbliżając się widzisz wdzięczność w jej oczach w tych szarych smutnych perełkach tuląc ja czujesz te łzy odchodzisz z daleka widzisz jak już krwawi z uśmiechem dumnie maszerujesz ciesząc się ze nie będziesz świadkiem śmierci i co? ona dla ciebie umarła i teraz z opóźnieniem ty płaczesz

Faktycznie był błąd ale już poprawioni na "Ani" jak widać. O niektórych rzeczach można wiele pisać. Pozdrawiam

A mnie się podoba! Ładnie wytańczony wiersz.

Stoję wśród tłumu Wielkiego tłumu Pełnego uśmiechniętych twarzy Nie ma nas Tylko oni, i ja... Nikt nie widzi bólu ukrytego w duszy Ani łez które chcą wypłynąć Uwolnić się Ale ja na to nie pozwole Nie wśród nich Niech myślą że wszystko się układa Ktoś kiedyś podszedł i zapytał: Nienawidzisz ich? Wlepiłam oczy w chodnik i czułam łzę Głośno krzyknełam: Nienawidzę siebie! I nikt nawet nie spojrzał

z każdym nowym dniem budzi się we mnie nowy lęk czas przenika jak ognia dym w pościeli snuje słodkie sny a ty tez chciałbyś tak jak ja ujrzeć aniołów blask tak przez cały czas na ścianie tańczą dwa obce cienie a nam wiruje przed oczami świat choć na moment uwierz w to ze nadejdzie taki czas i wszystko będzie dla nas

Postaram się. Dziękuję. Pozdrawiam! :)

Zamykałam oczy, powoli Czułam jak resztkami sił moje usta chcą się uśmiechnąć Nie mogą Po policzku chciała spłynąć ostatnia łza, ostatni martwy smutek Lecz nic już nie mogło się stać Bałam się każdej chwili Czas uciekał jak szalony A bół zżerał mnie od środka Z każdą myślą ciągnęły się setki innych Aż nagle życie się urwało

hmm nie wiem jakoś ten rym mi podpasował ale pomyśle nad zmianą ostatnia linijkę już poprawiłam ;] dziekuje pozdrawiam

staram sie aby moje utwory były pamiętane ale jeszcze nie jestem doświadczone i niestety rzadko się tak dzieje ale wydaje mi się że gdy jestes już ten ładunek to już jakiś sukcesik jest dziekuję Pani bardzo pozdrawiam

Jeśli chcesz, możesz mnie dotknąć Pocałować Odejść Nie! Stop! Nie możesz odejść Musisz zostać I zaczniemy wszystko od nowa To będzię nasze życie I nasze słowa A potem umrzemy z miłości do siebie To nie będzię kolejna historia taka jak ,,Romeo i Julia" To będzię nasza historia

panie kotam... tak kwestia gustu ale dziekuje pani Agato wiadomo że moje wiersze nie są jakieś piękne w końcu ma sie 14 lat dopiero ;] ale dzikuej bardzo i za uwagi i pochwały ;] pozdrawiam

Tak delikatnie łaskotała mój policzek Była niezłą kokietką błyszczącą w blasku księżyca Wyglądała jak przeźroczyste oko śmierci Chciała mieć pełno towarzyszek Lecz płynęła sama Kusiła jak diabeł, a wydawała się taka niewinna Doprowadziła do tego że stanęłam na krawędzi życia I zabija mnie powoli i boleśnie Tak szybko przemijały sekundy Właśnie wtedy tak bardzo chciało mi się żyć Dostałam kolejną szansę...

dziękuje bardzo Beati