bez tytułu

wieczór jak samobójca
wybrał sobie najwyższy most w mieście
rzucał się chyba ze sto razy
w ciemne fale Wisły

czernie szarości
kolorów elita
zajmowały miejsca
na balkonach
potem podchodziły coraz bliżej

i w końcu nadeszła
godzina kształtów
i gabarytów bo szczegół umykał
nieratowany zapałką

zrobiło się tak
całkiem śmiertelnie
jak na miliony migotliwych świateł
i coraz głębszych oddechów

dwudziesta czwarta
godzina spełnień
pozapalajmy znicze w kształtach
nie ważne czy wierzę

doskonale, wbija w fotel. pozdrawiam

Dzięki Chłopaki ;)

dr oyeyu- ja Pana jeszcze przekonam! Zakład?


;)

Bardzo dobry wiersz. Podoba mi się szczególna personifikacja wieczoru. Robi na mnie wrażenie.
Dopisek Amehoba też dobry i zachowuje styl.

Dzięki za czytanie Koleżanko Oxyvio;)

Oyey- dostaniesz ten milion, ale nie w gotówce, bo zaraz wydasz wszystko na chipsy, jak to zwykle bywa . Zatem zamiast kasiory będzie zestaw małego majsterkowicza, przybory plastyczne, poradniki "od kwiatów doniczkowych", czyli wszystko, co lubisz...

Całkiem udany wiersz. A ojej czepia się z przekory.

:)Dziękuję za czytanie i komentarz ;) a Tacy od czepiania też czasem potrzebni na świecie ;)
Pozdrawiam!

ja się czepiać nie lubię, ale lubię zachęcać do wstawiania wierszy do warsztatów. tu taki jest. temu tekstowi wyszłoby na dobre.

pozdrawiam serdecznie
Lenka

A konkretnie które aspekty wiersza na ten warsztat?

a mogłabym prosić więcej szczegółów-tj, o co chodzi, żeby ew móc rady wprowadzić w życie? Bo tak "hasłowo" to trudno...
pozdrawiam

Widzę, że teraz Pan Oyey wziął się za cenzurę komentarzy pod moimi tekstami- czuję się zaszczycona.
Z drugiej strony insynuacja typu " za dużo Pani łyka" jest już przesadą, co za tym idzie jest obraźliwa, dlatego lojalnie informuję, że zgłaszam nadużycie.
pozdrawiam

wieczór jak samobójca
wybrał sobie najwyższy most w mieście
rzucał się chyba ze sto razy
i nic z prób oddawanych

czernie szarości
kolorów elita
zajmowały miejsca
a i na balkonach
też podchodziły.

nadeszła, nadeszła
godzina kształtów
i gabarytów bo szczegół umykał
nieratowany zardzewiałą zapałką

zrobiło się tak,
tak całkiem śmiertelnie
jak na miliony migotliwych świateł
i coraz głębszych uciążliwych oddechów

tak to bym widziała. Pani wersja w niektorych momentach mi nie odpowiada ale wszystko juz według gustu. moze z tego cos sie zabierze a moze zostanie przy swoim. nie narzucam. ale pozdrawiam

Pani Kasiu,
po to daję tutaj wiersze, żeby usłyszeć, co na ich temat mają do powiedzenia inni. I nie oczekuję tylko pochwał, bo na sto procent pochwał to ja sobie póki co nie zapracowałam ;) Dziękuję za tak obszerny komentarz na temat mojego tekstu. To Pani propozycja, do której ma Pani jak najbardziej prawo i ja bynajmniej jako narzucania tego nie odbieram. Będę szczera- nie przekonuje mnie Pani wersja-bo raz, tekst gorzej brzmi (tutaj trzeba czytania na głos), dwa-te dodane słowa wprowadzają zbędne elementy do warstwy semantycznej-ale zbędne z mojego punktu widzenia, a mój punkt widzenia to nie punkt widzenia całego świata ;)

Dzięki i pozdrawiam