śpię

śpię szerokopasmowo
przeszukuję otoczenie
przesączają się między szybami
wiadomości o krokach spóźnionych

wizytówki zagubione w trawie
niedopałki puste opakowania
szmer pierwszej pro-pozycji
otarcia o pączkujący bez

przez uchylone drzwi
odbierasz moje zera i jedynki

naturalnie i bezsennie

troszke te spanie poza rzeczywistością - ale czepianie się treści to chyba nie to - o formie i stylu powiem krótko - nie wtajemnicza zabardzo w Twój sen - czuję się po za ścianą - po za głębią i sensem Twego wiersza

pozdrówko W_A_R

Właśnie treść jest interesująca. Czyżby podmiot wsupłał się w zera i jedynki? Czyżby czas płynął mu w rytmie stukania?
Nawet nieszczęsny bez mnie wzrusza w tym klimacie snu rozpisywanego na różne instrumenty.

A.

Jak miło przeczytać:)
mam "sto" pomysłów w głowie co do interpretacji - sen, nie sen-sieć komputerowa (te zera i jedynki:))...
może zrobię ze stu jeden konkretny i wtedy wrócę:) pozdr.aga

Ale faza snu głębokiego wypada, podobno, jakoś między dwudziestą trzecią a pierwszą.
Może podmiot za późno się rzuca w ramiona Morfeusza?

A poważnie, to się cieszę, że cokolwiek zrozumiałam :)

Pozdrawiam. Wybita z drzemki porannej - A.

Szczerze ubolewam nad niehigienicznym trybem życia podmiotu (skąd mam w sobie tę empatię, może to tylko żałość nad sobą przelana na inny obiekt, jakaś psychologiczna struktura ucieczki?)

Wracając do uroku ,to najbardziej ujmuje mnie to niesłyszenie chrapania. Urocze.

A.

dawno mi się nie podobał tak Twój wiersz, jak ten
o idealnej porze jeszcze go czytam,
cieszę się, że miałam okazję z nim sobie poobcować

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

mówi Pan obrazami...
Do mnie trafiają te przekazy.Wiersz podoba mi sie..czuje te klimaty.