Inskrypcja

Z myśli
ulepić
siebie
wstaję
idę
schodzę
to myśli
myśl -
- liść
rośnie
drga
opada
w zachwycie
czy ten sam
jeszcze raz
w zachwycie
czy ja
jeszcze raz
czy myśli
lepiąc się
jedna
ku drugiej
jeszcze raz
mnie

Dziękuję bardzo Pani Ewo! Chociaż, prawdę powiedziawszy, jeszcze mi na portalu trochę nieswojo. Jeśli ucieknę - proszę nie mieć mi tego za złe. Tymczasem serdecznie pozdrawiam!

Panie Grzegorzu - lepienie są najlepszym przykładem wyjścia w przestrzeń - widzę tu wielki obraz i wiatr, lubi Pan poprzez wiersz dolecieć do najdalszych miejsc gdzie oko ludzkie mydli i nawet lornetka nie sięga - a najbardziej podoba mi się końcowy fragment, w którym (tak mi się wydaje) przesiada się Pan w zupełnie odmienne poziomy nie tylko świadomości ale zaprasza Pan aby z nim podróżować głębiej - drogę wyboru pozostawia Pan wszystkim tym, którzy zachłysnęli się wiatrem - forma i styl właściwy daleko idącym przyszłym wierszom - czekam na następne

pozdrówko W_A_R

Drogi Panie Witoldzie! Komplement z Pańskich ust to dla mnie prawdziwy zaszczyt, serdecznie dziękuję. Aczkolwiek winien jestem pewne wyjaśnienie: prezentowane tu przeze mnie teksty napisałem sobie kiedyś tam, do szuflady. Może stałem się w międzyczasie odważniejszy, stąd owa prezentacja. Narazie nie piszę, tak jakoś jest po prostu, może będzie inaczej, czas pokaże. Jeszcze raz dziękuję i ciepło pozdrawiam.

no, no - ja też dłuższy czas pisałem do szuflady - w końcu coś mnie zmusiło do obudzenia się i rozpocząłem eskapadę - róznie jest tu na tym serwisie - a przerażać się nie ma co - to Pana pierwszy wiersz włączony w grono innych - nie wiem czy chce Pan zabłysnąć czy sprawdzić swoje pisanie - jedno wiem, że nie ma co się zamartwiać i do przodu - byleby być sobą - to ważne i komentować inne wiersze choćby spróbować - nie jestem może najlepszy w tym ale warto zobaczyć jak to robią inni - ot choćby - ... podobało mi się... albo ...nie podobało... albo trochę inaczej - coś o formie, stylu - myślę, że ucieczka do szuflady nie wiele daje - ale to już Pańska rzecz - Inskrypcja, któą Pan rozpoczął - jest bardzo dojrzałym wierszem - swoim lotem "wyskrobał" Pan coś czego my czytający mamy się domyśleć - i to jest sztuka - jeszcze raz życzę kolejnych takich wierszy

pozdrówko W_A_R

Panie Witoldzie! Rady Pańskie przyjmuję z całą powagą. Jestem na portalu chwil kilka, zatem- rozejrzę się i z pewnością napiszę kilka słów. Toż to niemalże terapeutyczne działania przyjdzie mi uskuteczniać wobec siebie! Kto by się spodziewał...Z serdecznościami dla Pana!

ok - tak się mówi Panie Grzegorzu - tylko proszę zaoszczędzić moje wierszoklectwo - a może nie ... - tak sobie myślę - bo tak zrozumiałem, że po jednym hauście chce Pan ze źródła zrezygnować ... - niech Pan jak w tej inskrypcji zawiruje i przełoży to do okien zapuka

pozdrówko W_A_R


[sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 09-03-2004 22:26.[/sub]

Ależ Drogi Witoldzie!"Wierszoklectwo" nie jest bynajmniej adekwatnym określeniem dla tego co Pan robi! Jeśli miewa Pan czasem takie odczucie, to jest ono nader subiektywne i pojawia się jedynie celem złożenia ofiary z kilku porwanych kartek papieru, porozbijanych szklanek lub odbycia zasłużonego spaceru w nieznane. Sam uwielbiam się tak zamęczać. Obiecuję Panu że zabawię na portalu chwilkę, i będę z zainteresowaniem i niekłamanym podziwem śledził Pańskie ścieżki, jak to zresztą robiłem do tej pory. Co do inskrypcji...jeszcze drgam, jeszcze idę. Servus!

Droga Ewo! Najbardziej niesamowite jest to, że w moim tekście odczytujesz myśli jakich nigdy bym się nie spodziewał. Jakże pięknie się różnimy! Może właśnie dlatego jestem pełen wdzięczności wobec Ciebie za twórcze zaproszenie na portal. Zawsze o tym pamiętam i dziękuję niniejszym. A propos „rąbków tajemnicy”: czym bylibyśmy bez nich! Pozdrawiam!

Grzegorzu - dziękuję za pochwałę mojego pisania - ale tu jest Twój wiersz najważniejszy - po "inskrypcji" trzeba rozwinąć skrzydła - pokazać światu swoje odczucia - swoje zapatrzenie - wiadomo że świata nie zmienisz - ja też - dlatego wciąż ruszam w ścieżkę - wciąż oddycham nowym i tym samym - dziekuję za zainteresowanie i podziw - myślę - że czas abyś sam pokazał własne drogi - dokąd zmierzają

pozdrówko W_A_R

I odgrzebałam wiersz, Pański, nie tak jeszcze przecież stary ( kilkudniowy).
W rozmowie z kimś, kto mi bliski, usłyszałam raz, że człowiek to przede wszystkim jego osbowość, a ta zbudowana z myśli. Sprzeczać się można z tym sądem, twierdzić , że czyny stanowią o wszystkim. Tak, dopiero działanie obleka myśli w ciało, ale ciała nie byłoby, gdyby nie ...
Podoba mi sie "Inskrypacja" wygrawerowana na pamiatkę siebie.

Pozdrawiam.
A.

Bardzo oryginalny styl...jak by to współcześnie wyrazić-ma Pan własną "markę";) Dla mojego subiektywizmu najciekawiej było zostać wplecionym w tę rozedrganą dynamikę wiersza.Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości w przymierzu z Erato ;)