Inkub

Wleciał przez otwarte okno
Wziął je za zaproszenie
Schował się w kącie

Znalazłem go
Gdy wyjadał rodzynki ze słoika
Żałośnie nagi –
Nie miał nawet przepaski

Dzwoniłem właśnie do przytułku
Kiedy z drugiego pokoju
(Gdzie oglądał telewizję)
Trafiło mnie błagalne spojrzenie

Czasem pozostaje tylko czekać
Jakoś się ułoży
Przyjdzie taki dzień

Przecież nie wyrzucę
Samotnego

typowe dla Gąsiorowskiego Krzysia, ech
z ukłonikiem i pozdrówką MN

No ja też ciągle przygarniam jakieś zwierzątka. A raz wleciał do mnie przez okno nietoperz i cały dzień przespał wisząc na szynie od zasłony.
Pozdrawiam.

I chyba raczej "przutułku".
Proszę pisać opowiadania - ma pan fantazję i skłonności.
pzdr. b

Niom... Demony też potrzebują czułości. Psygalnij klopka... ;)

Niezły wiersz. Podoba mi się. Zwłaszcza błagalny wzrok demona seksu, wyjadającego rodzynki przed telewizorem w kącie.
Wiem, to nie tak było. Ale moja wersja uytuowania tego wszystkiego w przestrzeni też mi sie podoba. :)

I nietoperz na szynie od zasłon też.

Pozdrawiam Azrafaela (ciekawość - to prawdziwe imię jakiegoś anioła?) i Oxyvię.
R.

Dzięki za miłe komentarze, i za tego nietoperza też.
W sumie już samo umieszczenie tu Inkuba pozwoliło mi
spojrzeć na niego z większym dystansem.

Wiem, wiem, same czasowniki. Straszny grzech. :P
Rzeczywiście: "przytułku", pierwsza myśl jednak nie myli.

A Azrafael? To z Herberta... A skąd on wziął to nie wiem. :)

na nie.

Słuchaj, Wesoły: twój głos nic nie znaczy, dopóki go nie uzasadnisz.

jakby tak przyszła babka, bez przepaski, to problemu raczej by nie było? ;)
mało w tym poezji, ale jakby dać kilka detali i podać w formie opowiadania; kto wie;

pozdrawiam serdecznie
ewa