Noc sierpniowa

już pełnia złotą łyżkę
zanurza w misę mroku
i niebo tak ogromne
a w duszy mej niepokój

brzmi cisza rozpostarta
niczym bachowska struna
kona sierpniowa gwiazda
a w mojej duszy łuna

pożarów niewygasłych
i czarna noc popiołów
nademną wschodzi księżyc
a we mnie gwiazda Piołun

Wyraźne odniesienie do Apokalipsy św.Jana.
Wiersz napisany typowym stylem "kobiecym", który nie w pełni mi odpowiada, ale tego czepiać się nie mogę. Rymy - jedne z przyzwoitszych od pewnego czasu.
"pełnia złotą łyżkę zanurza w misę mroku" - może i brzmi ładnie, romantycznie, ale nielogicznie strasznie.
"brzmi cisza" - skojarzenie z niechlubnym tekstem wyśpiewywanym onegnaj przez G.Kupczyka.
"kiedyś ten głos ktoś usłyszy
ktoś, kto ma dosyć ciszy
i jej snak jak zły szeląg zna.
ta cisza kiedyś
z nami też zacznie krzyczeć
trzeba więc i jej szansę dać"
A tytuł tego potwora - "Brzmienie ciszy"
Jeżeli w duszy łuna pożarów niewygasłych, to skąd w tej samej duszy czarna noc? Łuna najczęściej noc zamienia w dzień. Sam widziałem.
Pozdr.