O Wojtyle...

Mówili: Głową muru nie przebijesz!
A ON słowem od Najwyższego pochdzącym
skruszył beton


Mówili: Kto pierwszy, ten lepszy...
A ON pierwszy ojcem Kościoła wybrany będąc,
stanął do posługi maluczkim


Mówili: Macie swojego papieża...
A ON katolik zasiadał przy jednym stole
z muzułmanami, żydami, innowiercami


Pytali: Za co go tak szanujecie?
Odpowiedzieliśmy: Za Jego odnajdywanie Boga
w praktykach religijnych innych wyznań


Pytali: Czy nie czas odejść?
A ON wciąż nas zaskakuje!


Pytają: Jak długo jeszcze?
Odpowiadamy: Dopóki słowa zamienią się
w czyny!


wiersz powstał w 2003 roku

poezja socrealistyczna

Troszku by się dało pomajstrować przy tym wierszu, ale okoliczności zbyt świeże - nie mam jeszcze dystansu. Wrócę za jakiś czas żeby się podzielić moimi spostrzeżeniami. Wstępnie powiem... mały plusik (tymczasowo). Pozdrawiam.

nie podoba mi się.
1. ten wiersz trzeba jeszcze podszlifować
2. jest trochę przegadany
3. Zanudza ciągłym mówili, pytali.........
4. Jesli piszesz na taki temat, religijny, pisz to w prawidłowy sposób, posługując się zamiast słownika, Biblią

Będę czekał na inne wiersze, zobaczymy co dalej.
Nie martw się mną, ja jestem wybredny :P

PS: Ew. Mat. 23:9
Efez. 5: 23

Pozdrawiam :)

ŁS

Jak dla mnie: pisany pod publiczkę. Jeśli rzeczywiście interesowała cię osoba papieża, czemu nie napisałeś o nim wcześniej?

Teraz jest dobry czas, aby pisać wiersze, chociaż jeszcze trochę za wcześnie.

A ON pierwszy ojcem Kościoła wybrany będąc,
stanął do posługi maluczkim