Gdybym Mógł

Gdybym mógł być słońcem na bezchmurnym niebie
Świeciłbym jasno, prosto w twoje okno.
Ciepłymi promieniami ogrzewałbym ciebie,
Dałbym moją siłę, energię stokrotną.

Gdybym jako księżyc mógł wschodzić co nocy
Zostałbym strażnikiem snu twego spokoju.
Razem z gwiazd rojami chroniłbym od mocy,
Które by czyhały w mroku po kryjomu.

Później bym wiaterkiem twoje włosy bawił,
Lekkim swym oddechem chłodził gorąc czoła,
Z powiek pyłki zmiatał aby wzrok nie łzawił
Kiedy w liściach wierzby zaszumię żeś moja.

Zostałbym deszczykiem w sierpniowe południe,
Spływałbym kroplami po ciele twym drżącym.
Później ptakiem śpiewał serenady cudne
O swojej tęsknocie i sercu gorącym.

Byłbym kwiatem, który rozkosz sprawia wonią,
Trawą, abyś mogła miękko stawiać kroki.
Szmerem rzeki, źródłem, stawu czystą tonią,
W której twe odbicie ryb przyciąga wzroki.

Zostałbym powietrzem karmiącym twe płuca.
Światłem, które wpada w brązu cudne oczy.
Samą myślą w głowie, która ci narzuca
Żeś jest mi niezbędną, że wołam pomocy.

Słowo "piękne" czy "zachwycające" nie odda w pełni tego, co czuję... Wiersz jest zachwycający, zapiera dech w piersiach i budzi we mnie marzenie, żeby ktoś kiedyś i mnie tak kochał... Ośmielę się prosić o więcej takich wierszy...
Pozdrawiam bardzo serdecznie

ojej, co się stało? Na pana opiniach najmniej mi zależy.