Wiersz o deszczu.

Dokąd to, dokąd to gdzieś

podziałem lęki, straszydła

letnią nocą, nie najgorszą

w czułym śpiewie, lub w krzykach 

Są ostatnią chyba rzeczą

bolesną tak, bo moją

i słowik chce wiersze, co koją

bo dziecko nie przeszło

obok

delikatnych dni dla oczu

kiedy wietrzyk nie parzy

ciężkich spojówek o zmroku 

i kot sąsiadki się patrzy. 

To pędzą dwa liście klonu

pod drzewa dębowe przy drodze

i jeden, po dalszej stronie 

uśmiecha się,  bo bliższy jest

ten obok domu, co zmoknie. 

Dokąd to, dokąd? 

Wyciągam zbroje poliestrowe

i sztukę przez krzyki w duszę

a serce naciąga się w kuszę

gdy nagle wychodzi słońce....

a przez chwilę myślałem

że będę nadzieją na suszę.

Dzięki @milczenie owiec Dobrej nocy!

Dziękuję @Bogumił @CafeLatte Miłego dnia!

Dziękuję bardzo @Marianna_ spokojnego wieczoru ;)