Doktor i nieboszczyk

Sekret życia utkwiony w trupim ciele 

Chłodne i sine rozpala rumiane poszycie

Ożywia zmysły i Kremasza młode działania

Leży śmierdząco na stole jak książka otwarty

Usta ciche a jednak mówią wiele 

Oczy pół otwarte zamykają się na słabych 

Dłonie zaciśnięte jakby do walki czy tańca zwarte 

Ciało ociężałe życiem całym teraz takie gładkie 

Palił, lubił trunki popić, nogi krzywe - długo stały 

Doktor dziw nie nowy, ciekaw śmierci znowy

Życia i śmierci spragniony stoi obok prawy 

Tylko jeden z nich prawdziwie umarły

Kiedyś chciałam zostać patologiem 

Jednak babranie się po łokcie w flakach trochę mnie mdli :-) 

Lubię lekki "mrok"w wierszach