Plamy na chmurach

Plamy na chmurach

Nie boję się, co świt umieram
codziennym zejściem nabytym, 
brzęczą w kieszeniach skrawki nieba, 
w plecy wrastają fulguryty. 

Wegetatywne neurastenie
karmimy ciałem i śliną, 
ja poroniłem znowu siebie, 
ty mówisz — wszyscy przeminą.

Wciąż niedaleki demon warczy
barbituranów requiem,
embrion skrzydlaty z dna kloaki
z pięścią w brzuch wbitą mu wyje.

A we mnie słowa nieme wrzeszczą
padając w popiół tremoru, 
gdybym tu mieszkał to na pewno, 
byłbym już w domu na ponów.

O plecach napisała Pi_. Barbiturany to już dawno pase, teraz królują inne psychotropy:). Piszesz super, ale zmierzasz w kierunku horrorów.  Co będzie w następnym utworze, jakiś opis piekła? Pozdrawiam. M.

Wrastają, wrastają - błąd edytora. Dzięki. 'Znów' przegrywa u mnie w kategorii 'ulubione bardziej' z 'znowu' ;)

Dziękuję to bardzo miłe przeczytać od Ciebie, że się podobało, bo liczę się z Twoją opinią i wiem, ze nie słodzisz. Pozdrowiena!

Tym razem rzecz dotyczy moich pleców. Podobnie rzecz ma się jeśli chodzi o barbiturany. Te są wspomnieniem sprzed wielu lat. Bardzo mocnym i traumatycznym. Wiem, że teraz na topie inne specyfiki z ich królem Xannym Iwszym na czele. Czy horrorów? To tylko nawiązanie do przeżyć osobistych. Wolałbym inne, ale jakie mam takie są.  

Pozdrowienia!

Kilka ciekawych zwrotów zostawię w pamięci: poroniłem znów siebie, w domu na ponów, brzęcza w kieszeniach skrawki nieba. Resztę znam i się zgadza. ;) Ściskam ciepło, bb

Witaj -  no to napisałeś.... lubię taki styl pisania - 

Jest w twojej poezji to coś...

                                                                                                                                                                                                                                Pozd.

Dziękuję :) 

Odściskuję! 

Dziękuję. Cieszę się, że tak uważasz. 

Pozdrawiam 

@Czarek Płatak czytałem lepsze Twoje. Co nie znaczy, że ten znacznie odbiega od nich. Nie każdy tekst jest do przyjęcia, byłoby wtedy zbyt nudno. Ważne, że masz pojęcie co robisz. 

Pozdrawiam t.

Dzięki Tomek. Utrzymanie stałego poziomu jaki by miał nie być wydaje mi się niemal niemożliwe. Różne przecież czynniki wpływają na to jak tworzymy, co opisujemy. Cieszę się jednak, że znacznie nie odbiegłem ;) 

Salut!