O wietrze który sam siebie goni

to nie będzie wiersz o śmierci
o niej napiszę innym razem
będzie o uśmiechu tęczy
którym nas częstuje

to nie będzie wiersz o czymś
po czym serce bardzo boli
to będzie o wietrze który
sam siebie goni

tu nie będzie czarnych myśli
ani miejsca na płacz tu będą
cztery pory roku które
po  radują nas

wiem to nie jest złoty wiersz
ale mam nadzieje że choć
na moment na chwile was
zatrzyma ucieszy

No patrz, a ja ciągle o tej Kostusze ...

Pozdrawiam :)

Witam - każdy orze jak może.

Dzięki Cezary.

                                                                                                               Pozd

A jak dogoni ?

Zatrzymał.

Pozdrawiam

Witam Andrzeju -  miło cię widzieć -  dziękuje za to i za serduszko.

                                                                                                                               Pozd.

Widziałam jak kot gonił swój ogon i nie mógł dogonić:)

Zabawna scena :))

Podobnie może być z wiatrem.

PozdrawiaM.

Witam i dziękuje zarazem za czytanie miła Marlett 

i za serduszko.

Ja zaś widziałem jak psina gonił swój ogon  -  zabawne.

                                                                                                      Ciepełka i uśmiechu życzę.