Klatka sercowa

Zamknięte w klatce serce,

Nie czuje już pragnienia,

By szarpnąć znów za lejce,

By wyrwać się z więzienia,

Zamknięte w klatce serce,

Nie tłoczy życia rzeki,

Pogrążone w rozterce,

Na chwilę czy na wieki?

Pamięta jednak czas,

Gdy z klatki się wyrwało,

Gwałtownym uderzeniem,

Żebra krat połamało,

Poczuło się szczęśliwe,

Bić chciało, krew tłoczyło,

I wierz mi, to możliwe,

Kochane też kochało,

Wiedziało jednak dobrze,

Że gdy odpłyną statki,

Miłość i Pożądanie,

Znów schowa się do klatki.

Pierwsze co przyszło mi na myśl 

Jako poeta kupuję  to, ale jako inżynier,  niestety zupełnie nie. Jak pompa się wyrwie z osłony, tu klatki, niestety przestaje pracować, albo pracuje mechaicznie, ale nie tłoczy cieczy. Tak więc wyrwanie się z klatki kojarzy mi się z tejże pompy zepsuciem, a widziałem takich przypadków wiele:). 

Dzięki Marcinie, uczę się:-) masz rację z interpunkcją, fajna, cenna rada, skorzystam i pozdrawiam

Duże litery na początku każdego wersu niczemu tu nie służą:))

Taka forma występuje w wierszach akrostycznych.

PozdrawiaM.

Następnym razem będzie z małej i bez interpunkcji:-) Jeśli będzie następny raz:-)