Pierwsze prawo lasu, czyli kogo pragną łanie

Trwa na samców polowanie.

Kogo więc szukaja łanie?

Mocny, szybki, rokujący,

Urokliwy, no i chcący.

Takich jednak nie ma wielu,

Bo dobrego wszak modelu,

Wciąż szukają wszystkie łanie,

W leśnej dziczy oceanie.

Gdy takiego któraś zoczy,

Co jest piękny i uroczy,

Wtedy nigdy nie odmawia,

Szybko frajdę sobie sprawia.

Chce go z sobą związać zaraz,

Ale taki tu ambaras,

Że on przy niej nie zostanie,

Bo chce mieć też inne łanie.

Wszystkie przecież go kochają,

Do zabawy zachęcają.

Dzisiaj jedna, jutro inna,

Każda młoda, szybka, zwinna.

Inne łanie, choć przeciętne,

Też bywają bardzo chętne,

Na gorszego choć jelenia,

I do niego się wtulenia.

Lecz gdy tamten się pojawi,

Każda łania mu wyjawi,

Że na niego wciąż czekała,

I że będzie jego cała.

Nie przejmujcie się jelenie,

Że jesteście tylko w cenie,

Jeśli nie ma tu lepszego,

Nie zmienicie świata tego.

A jelenie sobie czasem za wiele nie myślą?

Najwyraźniej wiosnę i zew natury poczuły.

Pozdrawiam z uśmiechem :)

Witaj  Marku -  widać  i czuć po twoim  wierszu że wiosna

już w całej okazałości.

Uśmiecham się więc.

                                                                                                                         Pozd.

Dxzieki Alicjo i Waldemarze. Oczywiście, to wiosenny zew natury z nutką poetycko - filozoficzną:)  

Wiosna uderza do głów:))

Uściski.

To znaczy, że sezon na jelenie się rozpoczął ;)

PozdrawiaM.

Można to tak opisać:). 

taki los... jelenia ... co chce łanię zmieniać :)

-------------------------

Ale dzięki temu to ten mniej atrakcyjny, ale wytrwały też może dostać swoją szansę, jak znajdzie się we właściwym czasie we właściwym miejscu:)