Dzień zagłady

Gdy przyjdzie dzień zagłady

Ukarze Ziemia ludzi                

Podburzy oceany         

Wulkany też obudzi

Zarazę na świat ześle

I głodem nas zamorzy

Płacz gorzki słychać będzie

Trup gęsty się położy

 My winę ponosimy

Ziemi nie szanujemy

Niszczymy wciąż przyrodę

Szkodzimy i trujemy

Odpłaci nam natura

Już brak jej cierpliwości

Za nasze poczynania

Uderzy bez litości

A kiedy nas zabraknie

Odetchnie z ulgą Ziemia

I zacznie się uleczać

Ze swego udręczenia

Witaj  -  mam nadzieje że tego nie doczekam -  czytam czytam 

i tak sobie myślę że troszkę przegadany - bo biblia już o tym mówiła.

No ale to tylko ja więc się nie przejmuj.

                                                                                                            Uśmiechu życzę.

Owszem, przegadany. Ale który temat nie jest? Gdyby tak na to patrzeć, to nie byłoby o czym pisać, bo, dla przykładu, o miłości są miliony wierszy, o przyrodzie, śmierci, życiu również. Pozdrawiam. 

Dobry wiersz warty zastanowienia ku przestrodze napisany,nie można z pewnością czuć się jak władca wszystkiego,bo ziemia jest darem:)pozdrawiam

Tak właśnie i ja sądzę.  Dziękuję za serduszko i pozdrawiam.  

Bezwględna ta Ziemia @evicca, ale udręczona rzeczywiście, tyle, że ludzie na niej udręczeni, może dlatego tak też, jak i ona bezwzględni. Kosmos to walka. Dobry wers:

Ciekawe, czy po śmierci:

coś się czuje? To mnie zawsze fascynowało. Przeciez jakaś energia po nas pozostanie, czy to intelekt - energia myśli?  

Justyna. 

Ja wierzę,  że nie odchodzimy definitywnie,  że kiedy umiera ciało,  zostaje dusza.  I uważam,  że w obecnych czasach to ludzie bardziej doświadczają Ziemię,  niż ona nas. Wiadomo,  że kataklizmy były zawsze,  ale teraz jest ich chyba więcej.  Pozdrawiam i dziękuję za komentarz. 

evicco, nie, nie jest ich więcej. Jest tyle samo. 

Może zacytuję tu Sienkiewicza, np. 

Rok 1647 był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia.

"Ogniem i mieczem"

A Armagedon to koniec świata przepowiedziany w Apokalipsie - "Biblia", sa tam słowa:

Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście byli poddani próbie, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni...

Pozdrawiam, dziękuję za odpowiedź. Justyna. 

A dla mnie to jest trudno, evicco. 

Wyjaśnię tylko,  że tytułując mój wiersz nie miałam na myśli biblijnego końca świata. Chodzi tu o sens przyrodniczy,  totalną zagładę ludzkości, spowodowaną kataklizmami.  W wierszu nie ma odniesienia do Boga. Pozdrawiam.  

Trudno jest wierzyć w nieznane.  Nikt, kto umarł nie wróci,  żeby nam powiedzieć,  że istnieje nadal i jak to jest.  Ale ja jestem osobą wierzącą i skoro wierzę w Boga,  to także w życie po śmierci.  Pozdrawiam jeszcze raz i dziękuję za Twoje ciekawe przemyślenia.  

Ale sam tytuł już jest odniesiem do "Biblii", Droga evicco. Jednak rozumiem, co masz na myśli. Po prostu zagładę ludzi, nie całego świata. 

:))))

Dorzucę jeszcze od siebie, że tego fragmentu nie należy się bać,

bowiem liczba 10 w Apokalipsie oznacza coś skończonego, byłoby gorzej, gdyby to było 7

(tak wiem, że siedem to mniej niż 10, jednakże 7 oznacza coś nieprzebranego

i to może być zarówno nieprzebrane szczęście jak i nieprzebrane nieszczęście).

Ale to taka dygresja :)

Co do wiersza - dla mnie trochę zbyt moralizatorski, fajnie że zwracasz uwagę na wpływ człowieka na otaczający go świat i propagujesz szacunek do natury, ale dla mnie to wszystko jest zbyt bezpośrednie i jednokierunkowe.

Osobiście uważam, że człowiek jest też częścią przyrody i przynajmniej część przedstawicieli naszego gatunku mając tę świadomość usiłuje przyrodę chronić i jej nie szkodzić, inna kwestia czy działania mające na celu ww. są skuteczne i właściwe. Należy jednak zauważyć samą ich szczytną intencję.

Podobnie jak Justynie, nie bardzo mi odpowiada przestawienie przyrody jako mściwej istoty,

która odetchnie, gdy ludzie przestaną istnieć. Przyroda w wielu sytuacjach potrafi sobie radzić,

człowiek może nie jest jej "do szczęścia potrzebny", gdyż sobie radziła kiedyś bez niego, ale to nie znaczy,

że musi go unicestwić, aby przetrwać. A przynajmniej ja chcę w to wierzyć.

Pozdrawiam :)

Dziękuję za komentarz.  Jednak przypominam,  że to tylko wiersz. A w wierszu mogę nadać przyrodzie cechy ludzkie,  mogę użyć przenośni czy ożywienia.  I nie oznacza to też,  że takie mam poglądy. Nie uważam,  że przyroda jest mściwa,  ale bez wątpienia uważam,  że jest udręczona naszą działalnością i boję się,  czym to się kiedyś skończy.    Pozdrawiam.  

To jednak mówi, co innego.    

To "aż" wiersz, evicco. 

Mam nadzieję, ze wybaczysz mi, iż wtrąciłam swoje zdanie w rozmowę między Toba , a Deonix_. 

A czytelnik ma prawo odczytać go tak, jak go rozumie. Nigdy nie mozemy być pewni, jak odbiorca odczyta tekst przez nas napisany i jakie wniski wyciągnie.    

Pozdrawiam @evicca     J. 

Droga koleżanko, temat rzeczywiście jak wyrocznia, czy przepowiednia, ale to dobrze, trzeba na takie tematy pisać. Chciałam jednak zwrócić uwagę na stronę techniczną wiersza. Masz tam wersy 6,7,8,9 sylabowe i średniówka też skacze. Gdybyś te mankamenty usunęła, wiersz zyskałby na jakości. Lubię jak jest w 99% równo. Tyle moich uwag, ale nie miej mi tego złe, sama się tutaj uczyłam utrzymywania rytmu i ustalania średniówki. Chętnie korzystałam (i nadal korzystam) z dobrych rad.

Pozdrawiam serdecznie:)

Oczywiście,  bardzo dziękuję za uwagi.  Też jestem tu między innymi po to,  żeby się uczyć. 

To co, wyrównujemy ?

Tak, koniecznie! Masz może jakieś sugestie?

Gdy przyjdzie/ dzień zagłady, 3/4

ukarze/ziemia ludzi,                 3/4

zaleje/ miasta powódź,           3/4

wulkany / też obudzi.              3/4

Tutaj masz propozycję pierwszej zwrotki, możesz tak poprowadzić do końca. Oczywiście jak chcesz, to Twój wiersz.