Dwa światy

Niewidzialna w swej przestrzeni
Niewymowna w sile gestów
Zatopiona w łez strumieniach
Zaginiona wśród obrazów

Wystawiona na pożarcie
Wśród schematów betonowych
Oceniana już na starcie
W wyrażaniu myśli nowych

Przytłoczona całą sobą
Rozgnieciona przez schematy
W masce złudzeń i sztuczności
Rozdwojona na dwa światy

Piękny, a jednocześnie smutny obraz współczesnego artysty. 

Czy warto więc być artystą?

Myślę, że jednak warto, bo, jak już wspomniałaś, schematy zabijają nasze dusze. Żyjmy nie tak, jak chce świat, ale w zgodzie ze sobą.

Wiersz mi się podoba, rozdwojenie Peelki rozumiem. 

Dopracowałabym tylko rymy w pierwszej zwrotce, bo warto zadbać o dokładność dla płynnej całości.

Pozdrawiam

Nie tylko artysty...

Mi się bardzo podoba. Pięknie Pani piszę. I po raz drugi od czasu rejestracji na orgu wydaję mi się, że poznałem autorkę już wcześniej.

A mnie to brzmi jak tekst jakiej hip hopowej piosenki. 

I te błędy gramatyczne:

”zatopiona w łez strumieni” 

strumieni to dopełniacz l.mn. rzeczownika „strumień” 

można być zatopionym w łez strumieniach, a nie strumieni.

nie

Nie, no, tego nie  przełknę.

Albo "w łez strumieniu" albo "w łez strumieniach",

tu się zgodzę z Patrykiem. Wypadałoby to jakoś poprawić,

może zastępując jakimś innym wyrażeniem, by nie stracić rymu i rytmu.

Ale reszta mi się nawet podoba,

jest cel i przekaz.

Obecnie odeszłam od takiego romantycznego stylu wypowiedzi,

ale ma on swój urok.

Nie obrażaj się na mnie za to, co powyżej :)

Bynajmniej nie chcę Cię pognębić :)

Pozdrawiam :)

Dziękuję za wszystkie komentarze i wskazówki.

Pozdrawiam

Annaw, bardzo dobry pomysł na przekazanie określonej porcji rozdwojenia wewnętrznego, fajnie, świeżo, ale posłuchaj Patryka i Deonix. Wiersz powinien zostać dopracowany pod każdym względem, też interpunkcyjnym i będę mogła z czystym sumieniem dać