jesteś kimś

przed początkiem

nikt nie prosił o życie
nie miał do spełnienia
paru chwil potrzeby

i już wtedy byłeś kimś
bo zapragnął ktoś

Nazwali Cię człowiekiem
bez urodzaju z nogami
jeśli nie są krzywe
a świat wciąż poszerza
idziesz po swe miejsce

może to dziwne
ale po wielu latach
rodzinne gniazdo
będzie zbyt obce...

trzeba znowu wyjść
w bliskie nieznane
odległych świateł blask
zdobyć w kieszeń
na nowy poranek

jednak brak czegoś
jakby systemu grzewczego
wnętrze niedomaga
i oczy pragną szukać

niepewność

znalazłeś na chwilę
i zaraz straciłeś
w palcach piasek
na słoną plażę
a przemija, życie!

tak nieuchwytne...

teraz widzisz coś
co chciałeś doceniać
czekasz na prąd
żeby zrozumieć...

dalekie zbliżenia

chodzą po horyzontach
twojej ciasnej klatki
uśmiechając do siebie
do czasu, aż pęknie....

kiedy biec już nie chcę
wyciągnij ze mnie serce!

Łał! Jestem w szoku, że ktoś również spojrzał na to z tej strony ;) 

To się cieszę, że mamy podobne zapatrywania. 

Pozdrawiam :)

Myślę, że można jeszcze tu i ówdzie podrasować.

Pozdrawiam :)

Ja nawet tego nie skomentuję.

Mi natomiast chodziło  o to, co ma wspólnego  pański ,,wywód" z moim wierszem. Można tak skomentować każdy inny, dowolny wiersz wyciągając słowa z kontekstu. 

Witam -  co ma wspólnego to o co zapytałem Marie  z tym co powyżej napisałeś.

Jak ci się nie  podoba  to nie będę do ciebie zaglądał. 

Temat uważam za zamknięty.

                                                                                                                                         Pozd.

Zaglądanie to jedno , a drugie w jaki sposób ;) Pozdrawiam

Proszę się na siebie wzajemnie nie denerwować. Spotkało się dwóch dobrych poetów, to normalne w takim wypadku, że czasem dojdzie do drobnego zgrzytu. Pan Waldemar przeżył w swoim życiu więcej niż NN oraz ja razem wzięci. Normalne, że na pewne sprawy mamy inne spojrzenie, ale nie zapominajmy o wzajemnym szacunku :)