Melancholia

miałeś być dla mnie w radości i żalu

trzymać za rękę

nie puszczać w głąb smutku

miałeś mnie kochać

jak ptak kocha wiosnę

zostać na zimę

otulić swym ciałem

siedzę tu sama

w tę mroźną pogodę

szukam Cię w tłumie

bez sensu się plączę

dławię się smutkiem

uciekam w ciemności 

wciąż mam nadzieję

że jeszcze Cię ujrzę

i ta nadzieja jest coraz mniejsza

jestem niechciana

jak zabawka

starszego dziecka

Przypomina mi ten tekst moje pierwsze wiersze z lat młodości. Masz wrażliwość moja imienniczko ;-) 
A miłość ta prawdziwa przyjdzie i będzie. Tylko śmierć taką odbiera. 
Życie mnie uczy, że ludzie w naszym życiu przychodzą i odchodzą... czasem idą po prostu w cień, by ustąpić światła innym, a czasem odchodzą na zawsze. I trzeba to przeżyć. 

Jeszcze  przyjdzie i zaśpiewa Ci o waszym niebie.

Pozdrawiam

A wiersz przeczytałem z przyjemnością

Piękna piosenka :-)