W noc nie zazna spokoju

W noc nie zazna spokoju

W noc nie zazna spokoju, kiedy księżyc lity;
w dom udręki zrzucony śród dusze świetliste,
co tyle w cieniach gubi swe błyski srebrzyste, 
a te skrzące wieczyście drżą jak światła zniczy. 

Lament wiatrem skrzydlaty milionowych Niobe, 
ścianą deszczu opada w fale Acherontu,
walczą chwilę z żywiołem wątłe ludzkie łodzie, 
by z łomotem w horyzont runąć z wodogrzmotu. 

Wiele miejsc niezbadanych w tanatoskiej kniei, 
lecz nim w nią upaść, zstąpić promieniem lunarnym, 
nim czas oczy spopieli, pozagasza gwiazdy, 
wszyscyśmy liśćmi — los je w klepsydry przemieni.

Pięknie, chwała oczytanym :)

Pozdrawiam.

się podoba - ale byś wszędzie zrobił jednako abba lub abab

Pozdrawiam

@jan_komułzykant

Dziękuję, chwała im. Byle nie wznosili się zbyt wyskoko, bo "(...) upadek (nie) jest wówczas (tak) niebezpieczny." ;)

Z pozdrowieniem!

@Jacek_Suchowicz

Dziękuję i odpozdrawiam !

@Ithiel

Tradycyjnie dziękuję za jak zwykle w Twoim przypadku wnikliwą i nad wyraz celną analizę.

Gałczyński jest mi bliski hmmm charakterologicznie, ale i Herbert i wielu, wielu naszych rodzimych i nie tylko poetów ma mocno ugruntowane miejsce w moim sercu jak również wywiera silną inspirację na to jak chcę i piszę.

Kłaniam się serdecznie i pozdrawiam.

P. S. - Twoja analiza pozwoliła również mej lepszej połowie lepiej zrozumieć to co autor miał na myśli :) 

Takiej ładnej recenzji jak od Ithiela, ode mnie nie dostaniesz,

bo nie jestem specjalistką od literatury,

wiem tylko coś niecoś o niej,

ale jestem Twoim wierszem zauroczona :)

Twoją erudycją również :)

Ukłony za rym okalający i zastosowanie archaizmów.

Cudo. Naprawdę piękny wiersz.

Serdeczności :)

modernistycznie , co mnie raczej już nie kręci , ale innych może tak i dobrze, każdy ma prawo, dla mnie , to już było

pozdrawiam kredens

Komentarze Ithiela to osobna poezja:)

Dla mnie wiersz bardzo uroczysty.

Tutaj chyba wśród?

Ten wers trochę mało jasny. 

Dla mnie nie jest to poezja współczesna, ale każdy pisze jak lubi :)

Byłam, czytałam, pozdrawiam :)

Akurat Arystoteles zapędził obecnie metafizykę w " kozi róg" bo oddzielił ducha od materii. Jego model rzeczywistości odchodzi powoli do lamusa. Pogoń za nowością nie jest wg mnie bezpłodna, bo pozwala poszerzyć horyzonty o nowe oryginalne spojrzenie, a nie ograniczać się do mielenia dawno odkrytych, czy już wymyślonych wzorców.

A z Twoje ostatnie stwierdzenie - cóż, nie jest dla mnie przekonujące. Często nauka w szkole, powoduje zanik oryginalności, wtłoczenie w schematy i narzucenie utartego sposobu myślenia.

Pozdr.

@Deonix_

Absolutnie nie trzeba Deo.

Niezmiernie mi miło. 

Ukłoniki :) 

@Stary_Kredens

Dziękuję za wzytę. Z pozdrowieniem. 

@Annie_M

Nie lubię się ograniczać i poruszać w jednym konkretnie nurcie ;) 

Niejasności pozostawię niedopowiedziane. 

Co do 'śród' to zamieszczam regułkę ;) 

Za wizytę dziękuję, również pozdrawiam. 

Ithiel, jak Ty funkcjonujesz umysłowo, że tak analitycznie podchodzisz do tematu, wszystko rozbierały na czynniki pierwsze, każde słowo, wers. Podziwiam Cię,  za to właśnie. 

Pozdrawiam :)

wszyscyśmy liśćmi - kiedyś opadniemy

pod pień zmurszałego starodrzewia puszczy,

ale dopóki krew w żyłach czerwienią, 

błękitem prześwietla ulotne pragnienia,

co w duszy twierdzą chcą być niezdobytą,

dla przyszłych pokoleń, błękit miast czerwieni.

:)

Dzięki, dobrze widoczna :) Dyskusja zeszła trochę z tematu wiersza, przepraszam. 

Wiersz ma swój urok, podobasię, a po analizie Ithiela - jeszcze bardziej.

Pozdr :)

Przepraszam, jeśli Cię uraziłam/zawstydziłam.

Mój poprzedni komentarz nie był ani trochę ironiczny

i nie miałam w tym żadnego zdrożnego celu.

Po prostu szczerze podziwiam Twoje umiejętności :)

I skromność :)

ojej, sorałka. Wielkość wynika sam nie wiem z czego. Wklejałem rzecz telefonem i pewnie to elektroniczne ustrojstwo coś nawywijało. Wciąż płata jakieś figle. Zapewne przyczynia się tego także fakt, że wszystko piszę w moim ukochanym i znienawidzonym 'międzyczasie', czyli w przelocie. Jest to zaczarowane miejsce, które znajduje się tuż obok mnie, i w które wskakuję, by 'stworzyć' cokolwiek. Dobrze, że je mam, ale też oddałbym bym wiele, by móc międzyczas zamienić na czas na takie działania, a pisanie w szczególności.

W telefonie nie wyglądało też tak kobylaście. 

@MaksMara

'dla przyszłych pokoleń, błękit miast czerwieni' byłoby dobrze ;) 

Z pozdrowieństwem !

@Marcin Krzysica

Podziękowania za wizytę i pozostawiony ślad. 

Super, że wiesz o co mi chodzi. Też bym tak chciała :))))

@MaksMara

Czy ja wiem, czy wiem ;)

Jeśli błękit to niebo, a czerwień to krew, to życzyłbym wszystkim więcej tego pierwszego. 

Jeszcze jest błękitna krew, błękit wód, błękit w oczach, błękitne fiołki- wszystko kojarzy mi się z czymś dobrym, pięknym i szlachetnym w odróżnieniu od agresywnej czerwieni.

:)

O, to, to :) 

No, czerwień jako kolor miłości, choć ta ma dla mnie wszystkie odcienie. 

Ładny, staroświecki wiersz o przemijaniu. Taki... młodopolski. :)

Lubię Młodą Polskę. Pisałam z niej pracę magisterską.