misteriosa Opublikowano 1 Czerwca 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Czerwca 2017 Wilgoć porannej rosy cicho szepczącej do ucha delikatne słowa budzi mnie, budzi mnie do życia, wyrywa z marazmu istnienia. Promienie słońca oświetlające mą twarz zabierają mnie do świata głębi i zrozumienia kruchego, a zarazem wiecznego istnienia, które jest tak mało znane, zapomniane. Czy jestem myślami, które przychodzą i odchodzą do mej głowy jak fale w milowym oceanie? Czy smutek, który nawiedza mnie kiedy mówię „nie” krzywdzeniu innych to ja? Czy marzenia o świecie pełnym miłości, gdzie dobro jest najwyższą z wartości to ja? A wewnętrzny głos, który ma w sobie coś, co sprawia, że czuję się bezpieczna? A jeśli to wszystko zniknie, czy ja zniknę? A może esencja mnie jest wieczna…. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się