Moim Wnusiom Opowiadanie O Nocy I Leśnym Świtaniu

Noc na świerkach ciemność przędzie
jeszcze we śnie są żołędzie
jeszcze krążą ćmy upiory
jeszcze władza nocnej pory
jeszcze cisza głucha wszędzie
czy dzień będzie czy nie będzie
nocne zjawy się majaczą
kroplę rosy z liści toczą
całą nockę od wieczora
to ich czas to jest ich pora

W całym lesie pusto wszędzie
tylko puchacz huka smętnie
nocy nie oddamy tanio
dzisiaj pewnie dzień nie stanie

Jednak z czasem czerń rzednieje
ciemność nocy subtelnieje
chociaż jeszcze las milczący
już napięcie czekających
kiedy nocy przyjdzie kres
już na pierwszy promyk czas

Noc umyka brzask powrócił
pierwszy śpiewak się obudził
najpierw cicho jednym trelem
jakby się pomylił z celem
swego śpiewu w tej scenerii
ale dźwięk ten choć mizerny
budzi innych do koncertu
śpiewów arii i uwertur
aż się nocka pochyliła
taka śpiewów była siła
więc uchodzi szybkim pędem
za nią światło wpada wszędzie
tutaj rąbkiem strzałą indziej
to posłańcy pana światła
słońca co za chwilę przyjdzie

Na tę chwilę ten momencik
ciszą las się wstrzymał wszędzie
dając pokłon tą cichością
słońcu które tu zagości
z woli Stwórcy Wszechmocnego

On ustawił czas wszystkiego

Potem za zdwojoną siłą
dzióbki ptasie grają kwilą
terlikają czuszykają
podśpiewują modulują
aż się wiatr do życia zbudził
chuchnął dmuchnął liśćmi ruszył
pofiglował sobie z sosną
sprawdził czy konwalie rosną
i poleciał ku przestworzom
głosić wszystkim chwałę bożą
– bo też modli się przyroda
aby dobroć miłość zgoda
przez dzień cały były z nami
roślinami zwierzętami

I już widno ranek ciepły
w jasne barwy las oblekły
na mchach jasnej plamy smugi
w pajęczyny nitkach długich
woda świeci kropelkami
czyściutkimi brylantami
dźwięczną radość słychać wszędzie
już jest słonko już dzień będzie
no i Ania z Krzysiem Grzesiem
pewnie wkrótce tu przybędzie

Miejże litość dziadku miły

wnusie oczka zapluszczyły

i posnęły wnet od razu

dziadzio czyta do obrazu

:))

Pozdrawiam

Zbigniewie, dla dzieci się nadaje, nie marudzę na temat rymów, bo one to lubią. Nawet średniówka jest :)

Kiedyś napisałam wiersz dla bratanka.

Zadzwoniłam i zaczęłam mu czytać. Po pewnym czasie, przerwałam żeby o coś zapytać, a tu głucho, Szymek się nie odzywa.

Za chwilę zadzwoniłam jeszcze raz i pytam co się stało?

A Szymek na to:

- Ciociu, za długie to było.

Trzeba wziąć poprawkę na wiek, to tak na marginesie.

Pozdrawiam przedpółnocnie :)

Upiory - znajomym powiedzieć trzeba,

Potrzeba na to kawałek Drzewa,

Okryj swe Ciało na chwilę Tą Iskrą,

By z Ogniska Szczerości wycisnęło Skrą,

Jak to Lasy - Drzewa ciszą tam będą,

Gdy te Lasy - Lekiem Naszą przędzą,

Gdyż czasami ponad wszystko,

Oddając się ponad zwaną Iskrą,

Skra jak swe zamiary trafić - Tak,

Jak Iskra Trwogę tego domówić ma,

Popatrz przecie chwilę cicho mając,

Jak to Radą się wciąż tak oddając

Chociaż miłe i zawiłe nie zrozumiesz choć przez chwilę. 

Pozdrawiam ciepło.

Czy tylko ja mam wrażenie, że ta bajka wcale nie jest dla dzieci ? :)

Sama bym się bała, gdybym ją usłyszała kiedy byłam dzieckiem :)

Z drugiej strony... nie wszystkie bajki muszą ociekać słodyczą :)

A tak serio... jeszcze trochę popracowałabym nad tekstem :)

Pozdrawiam ciepło :)

Bożena TP

Nie dajesz jak zwykle złapać oddechu.

Podziel wiersz na strofy :)

Dziękuję za uwagę.

W oryginale jest podział. Wklejałem z pdf-u i gdzieś przerwy zaginęły, a ja raptus nie sprawdziłem. Proszę zauważyć duże litery w tekście tam były odstępy zwrotkowe.

Najlepszego Zbigniew (z zawodu leśnik) 

Ho, ho Jacku, moje wnuki mają dziadka leśnika i cały czas męczą mnie o leśne opowieści.

Najlepszego Zbyszek

Czytaczu - o buzi miłej; Straszne to są dopiero filmiki z telewizji dla dzieci .

Dziękuję za pobyt w moim wierszyku.

Zbigniew (inżynier leśnictwa na emeryturze)

Dziękuję cieplej, a przesłania nie rozwikłałem - muszę postarać się o nowy dekoder.

Najlepszego

Zbigniew - leśnik, absolwent wydziału leśnego;

Olesie chętnie pogadam

Alicjo (Alicjo Szanowna), zwyczajnie i po prostu dziękuję za to, że masz czas dla mnie.

ps.

Jestem leśnikiem z wykształcenia i po praktyce zawodowej

Zbigniew

Można tekst edytować i poprawić :) Estetyka mile widziana.

Wykonano.

Dziękuję

Spróbuję zapamiętać, Zbigniew, nie Zbyszek :)

Na samym początku, po wprowadzeniu  przez Jacka Suchowicza na wasz portal, sprawę traktowałem bardzo poważnie i byłem Zbigniewem. Na co dzień jestem Zbyszkiem.

-jak w moim wierszyku poniżej: (pomińmy rymowanie)

Kiedy byłem młody
byłem chmurny
i jak u Mickiewicza
byłem durny

kiedy staję się stary
dojrzałości nabieram
i stanę się tak dojrzały
że aż zdziecinniały

Zbyszek Rułkowski