tygodniami cię nie widzę

a wzdychają żebra wszystkie

wiersza nie pokażę wszystkim
w śnie omamem postać twoja
biblioteki szyba zielona ktoś

podobny nie ten sam
utęskniona wytęskniona czułe
szepty dozwolone

las dźwiękami podryguje

II.
zjemy razem plastry ule

zatopione tajne bronie
i nie tylko piękno chłonę
cienie ptaków obserwuję

skończę kiedyś nie wiem sama
czekam wciąż tak utytłana
ty wzbogacasz moją duszę

jam niewdzięcznik zostać muszę
chociaż jak tak już pójdziemy
razem iść i tak będziemy

nim na zawsze w kwiat uśniemy

III.
tam smugi malujesz bez granic
leciutko dłoń cicho ujmujesz
ten pędzel bogaty rozdrobni

w pył zbierane kwiaty

Judyt, cieszę się że pewne rzeczy tutaj się nie zmieniają. Jak już wpadam to zawsze mogę na Ciebie trafić.
Pozdrawiam serdecznie (i po długim czasie)

nieraz się zastanawiam co będzie i jak wygląda "tam" i na dobrą sprawę jest to chyba zwykłą ciekawość. chociaż...?
Twój utwór czytam sobie jako czekanie na spotkanie (razem iść i tak będziemy) i jednocześnie obawą (rozdrobnienie w pył zbieranych kwiatów). ciekawie rozwiązałaś treść utworu bo na dobrą sprawę nie wiadomo kim jest adresat wiersza. czy ten Największy czy ktoś realny, który już "tam" jest.
nie po raz pierwszy poruszasz tematy od których się zwyczajnie ucieka. owszem, to kwestia wiary. hm. ja myślę że próżnia nie zorganizowałaby natury w taki sposób, w jaki działa, funkcjonuje, z udziałem człowieka, czy nawet bez niego....
o tak sobie popisałem teraz. dziękuję Judyto za czytanie - ja Tobie. pozdrawiam niedzielnie :)

Ateno nigdy się nie zmienią, tylko człowiek się zmienia albo tak/ albo tak.
Są dwie drogi. No..fajnie, że się udało trafić, choć wiesz co..czasem mam
chętkę by zniknąć na dobre. J. zarówno serdecznie bardzo i dziękuję(:
i z miłą chęcią zawsze witam, czas czas nieczas
a gdzieś Ty wędrowała? (: :)

Krzysiu Twoje wizytowanie jest nieocenione. Muszę zaraz mykać poczytać conieco
na egzamin, ale odpowiem jeszcze, że: Hm..nie każdy się zastanawia, ale zdaje się
że będzie tak, jak to nawet trudno sobie wyobrazić(: ale pewnie będzie tam niepojęcie
ogarniała człowieka Miłość, ukojenie itp.. Samo się napisało, wierz mi. Czy ucieka?
Świat ucieka, ludzie którzy wybierają ten świat. Nie tylko wiara. Sama wiara czasem nie
wystarcza. Próżnia to próżnia, kojarzy mi się z nicością, a jeśli jest nicość to co jest coś warte? Trzeba zdawać sobie z tego sprawę, że bez istoty do której się dąży, życie traci ostrość.Mm..masz rację, to zdaje się nie tylko ta tęsknota za tym 'tam" ale i za człowiekiem
i zdaje się pierwszy Człowiek jest wpierw a potem ten drugi ukochany, zakorzeniony. Dziękuję za te rozważania są niezwykle cenne i bardzo się cieszę z takich
wpisów jak Twój. Ogromnie dziękuję, wpadnę do Ciebie jak tylko będę wolniejsza od obowiązków. J. serdecznie i cieplutko oraz niedzielno-wieczornie(: bez deszczu
Zakończę może tym na co się natknęłam niechcący: Goethe powiedział: "Kto chce zrozumieć poetę, powinien udać się do jego kraju". Chociaz ja za poetę się nie uważam(:
Goethe powiedział: "Kto chce zrozumieć poetę, powinien udać się do jego kraju".
i to dla ciekawych:
://www.b16.pl/przemowienia/1395,homilia_blonia.html

Judytko,
już go czytałem, ten wiersz Twój,
i zachwycony byłem i jestem,
bo Ty malarka jesteś,
i pędzlem i słowem,
uczucia ujmujesz sercem,
milutko pozdrawiam,
jacek.

Podobnie jak Krzysztow Marek
różnie można odczytać
pięknie ujęte, dobrane wersy

Można wiele razy cztać z przyjemnością.
Pozdrawiam Judyt :)

Jaciuniu..serce- dziękuję za nie, ilekroć
czytasz jest mi niezmiernie miło i milutko.
Ja tam nie wiem czy to moje czy nie, czasami
po napisaniu czegoś, mam ochotę całkiem
jeszcze o czymś innym lub zmienia mi się
np. po ciężkim dniu jakaś treść w gówce.
Serdecznie i cieplutko dziękuję..chociaż
to malarsto też czeka na swoją łaskę,\
narazie rozpoczęłam przygodę z ilustracją
ponownie( nawiasem mówiąc), J. ..i tyle chyba
bo dziś taki trochę dzień miałam pełen problemów
smuteczków. Prawdziwe malarstwo i pisanina jest
tam gdzie oko nie sięga...idę bo przynudzam

Zbyszku! dziękuję z serca że pobyłeś...
to bardzo dużo dla mnie. J. serdecznie i dobrego wieczoru, dnia
i za ten uśmiech, który czasem jest przyćmiewany jak u mnie dziś...

wiersz w Twoim stylu, Judytko, o czekaniu, tęsknocie i marzeniach i można go interpretować w dowolny sposób, ponieważ każdy może być tym oczekiwanym a przez to Twój wiersz staje się jakimś osobistym przeżyciem dla czytelnika
:):)
serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Krysiu dziękuję bardzo. Cieszę się jeśli komuś jeszcze to posłuży. J. wzajemnie(: