lena2_

Jednym talentów dałeś wiele, innym urodę jak marzenie. By nie uchodzić za niewdzięczną, to swoich braków nie wymienię. Bo kiedy nogi, ręce zdrowe, chociaż mam sporo za uszami, wyszło Ci całkiem nieźle Panie. ( Niech to zostanie między nami)

Wrastamy w siebie jak drzewa, kołysząc wspólne konary, a losy wzajemnie plotąc, gubimy liście do pary. I tylko czasem w prześwitach, wiatr gniewne nuty rozpina, jakby chciał sprawdzić czy jedno, potrafi drugie podtrzymać. A chłód , co kruszy ramiona i nagłą przejmuje grozą, odchodzi cicho na palcach, zdumiony naszą symbiozą.

Taka jesteś niepraktyczna i rozrzutna, gdy znów pławisz się w zachwytach i wzruszeniach. Na co komu tyle westchnień i energii, przeznaczonej na ten marny puch tworzenia. Komu przyda się bogactwo skryte w słowie i czy dzisiaj jakąś przyszłość ma liryka? Po co mnożyć wciąż refleksje bez umiaru , kiedy w życiu coraz więcej pytajników. I przekupić cię nie można byle słówkiem, choć okazji miałaś wiele poprzez wieki. Lecz uparcie wstajesz nawet pośród zgliszczy, by ujmować się niezmiennie za człowiekiem.

@Wędrowiec.1984 @poezja.tanczy @poezja.tanczy @andreas Bardzo dziękuję za tak życzliwe komentarze:):)

gdy z wiekiem konieczny bilans sporządza w duszy remanent to nic że ciało liczy straty gdy rośnie po nas dobra pamięć

@Marek.zak1 @[email protected] @Manek @Sylwester_Lasota Bardzo dziękuję za uznanie dla wiersza:):)

To co nas różni bywa siłą, która pozwala świat tłumaczyć. Ja ci przybliżyć pragnę sacrum, ty mnie profanum częściej raczysz. Kiedy w poezji się zatracam, tworzysz mi prozę wciąż na nowo. A gdy w szarości życia toniesz, podaję ratunkowe słowo. Z odmiennej gliny ulepieni, wciąż się dzielimy jednym chlebem. Łatwiej połączyć różne światy, gdy świt różowi wspólne niebo.

Super:) w takich wierszach jesteś niezrównany:) czy w przedostatnim wersie nie miało być " pustkę"? Pozdrawiam z podobaniem:)

w pustych kościołach modli się cisza najbardziej za tych którzy szukali Ciebie w barwnych mozaikach witraży

@Sylwester_Lasota Dziękuję za tak obszerny komentarz, dużo w nim prawdy, ale czy poezja nie powinna stawiać wyżej poprzeczkę? serdecznosci:) @Jacek_Suchowicz Dziękuję Jacku:)

wyzwolić w drugim cząstkę dobra ukrytą za fasadą obojętności i uprzedzeń oddając swoją przekonać że tylko na tym poziomie możemy doświadczyć cudu wspólnoty

Moje klimaty, takie wiersze uwielbiam:):)pozdrawiam:)

noc zagląda pod powieki przewracając myśli z boku na bok pytania mnożą się bezwstydnie jakby mrok rodził odpowiedzi jesteś tak blisko w ciepłych załamaniach i ufnym oddechu a jednak oddalony o sen

@Alicja_Wysocka @Jacek_Suchowicz @viola arvensis @Starzec @Leszczym Pięknie dziękuję i pozdrawiam:):)

tyle dni już minęło bez echa tyle nocy nie umiałam przekonać zanim czas się stanie zazdrosny każdy świt biorę w swoje ramiona

@Jacek_Suchowicz @Łukasz Jasiński @Marek.zak1 @egzegeta @Wędrowiec.1984 Bardzo dziękuję:):)

Bardzo mi się podoba Twój wiersz:):)pozdrawiam serdecznie:)

nie pasują do tego świata (gdzie nieczułość zagarnia przestrzeń) nasze ciche wielkie tęsknoty i wierszami utkane serce

można świat utracić i nie wiedzieć o tym chociaż jeszcze ciało wciąż pamięta siebie już w otwartych oczach krąży nieobecność

@egzegeta @Jacek_Suchowicz @Alicja_Wysocka @Sylwester_Lasota Serdecznie dziękuję za uznanie:):)

Refleksyjna miniatura...chyba sumienia trzeba najbardziej pilnować:)pozdrawiam:)

tyle razy zawiodłaś nadziejo tyle razy rozłożone ręce lecz ty nadal taką ufną masz twarz jakbyś o nas wiedziała więcej

Czasem gubię się w półsłówkach, w pół tonacjach i półcieniach. Kiedy karmią mnie półprawdą, to wychodzę od niechcenia. Czasem biorę za półdarmo i oddaję połowicznie. Zdarza mi się o północy, tworzyć w półśnie wersy śliczne. Często pytam się półszeptem, czego pragnie ma połówka. Zatrzymując się w pół kroku, żeby nie wyjść na półgłówka.

Piękne przesłanie wiersza:):)miłego dnia:)

@violetta Dziękuje:)@Jacek_Suchowicz Jacku Ty jak zwykle jesteś niezawodny:):)dziękuję:)