Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

a ona chce muskać jak szept
miodem i masłem i palcem
smarować codzienny chleb
styczniem i lutym i marcem

tak żeby uwięzły i łzy
i słowa w za wąskim gardle
by śnić tylko śmiech i mgły
i świty nieobumarłe

łagodnie wypielęgnować
najczulsze bo proste słowa
kocham Cię tęsknię pragnę
sekretnie zachować schować

a potem je wziąć pod skórę
wysłuchać najczulszych zwierzeń
omdlewać Ci pod purpurą
i szerzej płynąć i szerzej

Opublikowano

Nie mnie recenzować Pani wiersz Anno, ale choć słówko napiszę, że miłe te strofy dla oczu moich . I takie rozmarzenia wieczorno- jesienne zasiały ...
Pozdrawiam

Opublikowano

Alez w tym wierszu jest energia. Szczerze, gdyby nie bylo napisane kto jest autorem to bym chyba nie domyslila sie... Nie chce przez to powiedziec, ze poprzednie wiersze byly gorsze, po prostu bardziej wyciszone, a w tym az krzyczy! Przynajmniej ja tak to odbieram. Cos wspanialego...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wieśku... nie chciałbyś tak zapisać... :) oczywiście sugeruję jedynie. To musiał być mały słonik, pasuje do sadzawki..:)
    • @P.Mgieł To bardzo poruszający, a przy tym prosty w formie wiersz o zmęczeniu życiem po niespełnionej miłości. Kwintesencja wyczerpania nią.
    • @Nata_Kruk jutro ma padać pierwszy śnieżek:) na razie przymrozki:)
    • @aniat. To naprawdę serdeczny, kojący wiersz — taki, który działa jak mała, rymowana latarnia: przypomina o prostym porządku rzeczy bez patosu i bez mentorskiego tonu.
    • uśmiechnij się, skarbie. tak bardzo pragnę wyżąć dla ciebie nieprzychylny real! wiesz, o podobnym rozrachunku z przeciwnościami traktuje jedyna znana opera Zbigniewa Religi (której partyturę odnaleziono niedawno w archiwum zmarłego kardiochirurga) o tytule "Co ja chrzanię, on nie był kompozytorem ani librecistą!". rozpylam ośmieszacz powietrza, Disneyland w aerozolu – i każdy rodzaj twojego bólu zwija się niczym jeż, połyka własne kolce i zdycha z przebitym brzusiem. ciągnie się baśń okołologiczna, na wierzchołki omszałych gór, pokrytych bluszczem wieżowców wdrapuje się kolor, wspina się zorzystość. i nastaje zima w wersji bling bling, na siłę robię makijaż Buce, królowa śniegu z czerwonym od przepicia, półklaunowskim nosem, leci z sań, zostaje sprasowana płozami. zamiast niej władcą jest kaczor Mickey, prezydent w masce Jokera. rozwesel się, księżniczko Harley. w mojej terminologii ostinato oznacza wielokrotne powtarzanie rozbudowanej struktury dotknięć, uparte formowanie z nich cegieł, rozpięcie świetlistych płacht ponad dachami, krzesanie ognia, który pożera mróz.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...