Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***(Kwiat w sukni rubinowej)

Oskar Pomorski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Oskar Pomorski

Oskar Pomorski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

***

Kwiat w sukni rubinowej,
Sztylet kochanków w dłoni
Niewinnej, ze śladem
Drobnych kropel rosy

Zapach błogich zagadek,
natchnienie emocji,
urok zerwanego maku
milczący w prostocie

Wyrzucę obrazy,
Malowane pędzlem
Półki na kurz
W szare bohomazy

Zasieje tulipany
Wśród traw, uwolnię
Wszystką wyobraźnię
W zapach sosen

Spoglądając na łąki,
Źdźbeł płonące szmaragdy,
Bezkreśnie wytrwały
Poszukam aniołów

Beztroskie dziecię
Filigranowe, Bosymi stópkami
Frunie nad ziemią,
Jest nareszcie - Świat zaczarowany

Fly Elika

Fly Elika

Opublikowano
Opublikowano

Tajemnicza zamiana obrazu na ... , łąka ze szmaragdami, kwiaty, wpleciony zapach,
zaczarowany świat podobny do baśniowych czy bajkowych albo elficki, ale nie beztroski. Zastanowilo. Nie wiem czy też dobrze to odczytałam. Śliczny wiersz, zaskoczył mnie, tutaj na orgu. Pozdrawiam autora.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      z ogłoszenia

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Cudowna koncepcja! To jest właściwie instrukcja obsługi domowego szczęścia. Pięknie i z wyobraźnią, czuć ciepło w każdym z tych słownych kątków.
    • Berenika97
      Komornica

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Gosława Ależ pięknie utkałaś obraz porannej mgły! Cudna poezja i język - choć archaiczny, nie brzmi jak stylizacja, lecz jak naturalny głos kogoś, kto naprawdę tak myśli i czuje. Szczególnie urzeka mnie to, jak umiejętnie połączyłaś sacrum z profanum - mgła jest tu "bladolicą panną" o takiej "śliczności że ino zginać kolana", niemal jak objawienie boskie, a zaraz potem ta sama mgła "połechta senne listeczki dziórawca" i "włazi w czerń" skiby. To spojrzenie pełne czci wobec natury, ale jednocześnie konkretne. Uwielbiam szczegóły: "żółtowdzięczną nawłoć", "dziórawiec", "witkowe kosze", "kapuściańskie ogłowki" - to słownictwo smakowite, jakby wyjęte z pamięci wsi, która jeszcze pamięta swoje stare nazwy i słowa. Wiersz płynie jak opowieść, która nie spieszy się, która smakuje każde słowo. Piszesz tak, że czuć wilgoć porannej mgły i słychać szczekanie psa na progu. Pięknie!
    • Migrena
      Poezja i słowa

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc   Wspaniała, trafna metafora! Połączenie poezji z cegłą - genialne ujęcie realizmu i odpowiedzialności.
    • tie-break
      Zaduszki

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka @Annna2 Dziękuję Wam za dobre słowo. :-) :-) @MigrenaMiło mi Cię gościć. Dziękuję, że jesteś uważny na szczegóły, które najwięcej mówią :-)
    • Migrena
      Zaduszki

      Przez Migrena · Opublikowano

      @tie-break Wzruszający wiersz. Niesamowicie celne i przejmujące są te obrazy: od "siatki spękań" przechodzącej z nagrobków na dłonie, po czapeczkę żołędzia tulącą się do płyty.    Finał– to proste, dziecięce pytanie – uderza z całą siłą, zamykając całość piękną, refleksyjną klamrą.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...