Bezimienny z Nikąd Opublikowano 7 Października 2009 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 7 Października 2009 Zazdrosną Ty jesteś o moją poezję, Naśmiewasz się nie chcąc jej wcale zrozumieć, A ona dary wspaniałe rozdaje. Otrzymasz wrażliwość na to co piękne, Usłyszysz niebiańskie chóry anielskie, Poczujesz się wolną jak wiatr. Jak idziesz do lasu to widzisz drzewa, Ja słyszę ich ciche w koronach rozmowy, Gałęzie swym lekkim szumem śpiewają. Jak jesteś nad morzem to widzisz wodę, Ja Posejdona Królestwa szukam Na białych grzywach pędzących fal. Jak patrzę na Ciebie to widzę boginię, Bo dla mnie taka istotnie jesteś. Zrozum o Pani jam jest poetą. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Aga Wielusińska Opublikowano 7 Października 2009 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 7 Października 2009 Świetnie powiedziane - uroczo !!! masz wielką wyobraźnię , jestem zachwycona Twoimi słowami ! pozdrawiam serdecznie! Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Duks Opublikowano 8 Października 2009 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 8 Października 2009 Trudne jest życie poety. Któż go zrozumie :) Pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Opublikowano 10 Października 2009 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 10 Października 2009 Choć wrażliwą ma duszę poeta To jest jednak niczym atleta Co na plecach dźwiga świat cały... I skromnie przyznam , że ładnie przedstawiłeś poetę ;-) Dobranoc Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się