człowiek

[andrejch]

O wschodzie człowiek jest
jak glina
Uległy, gładki
nic go nie zatrzyma.

W południe człowiek jest
jak głaz
Silny, piękny
lecz i na niego działa czas.

O zmierzchu człowiek jest
jak popiół
Cichy, ulotny
samotny na zboczu.

W nocy człowiek jest
jak kwiat
Ukryty, piękny
podziwia go świat.

O brzasku- będzie
jak rubinowy ptak
Wspaniały, nowy i
inny tak.

[Bernadetta1]

oj niestety:(pozdrawiam...

[kasiaballou]

i ja mam skoja: - co to jest ?
rano na czterech
w południe na dwóch
wieczorem na trzech
i nocą znowu na czterech?

- słabo, niestety - baton.
pozdrawiam
kaś :)

[Marcin Katulski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajnie, że Twoim zdaniem ludzie mnie podziwiają jak śpię. Będę uważała na paparazzi i zasłaniał rolety. ;)
Może podziwiają mnie wtedy tylko dlatego, że siedzę cicho. Nie wiem, lepiej, żeby nie. ;P
Podsumowując- możesz zamienić treść wiersza na stosunek człowieka do pory roku(treść będzie krótsza), i wysłać do redakcji zajmującej się selekcją wierszy wklejanych do elementarzy. Znajdą coś dla siebie, chyba. ;)

[andrejch]

nie bierz tego tak dosłownie to wiersz wiec ma ukryte znaczenie. noc czyli jak umrzesz a kwiat to to czego sie dopracujesz za zycia twoja sława to ja bd podziwiac. pory dnia to pory zycia dobrze zauwazono ze wzorowałem sie na zagadce sfinksa, bo tak bylo :) nie bierz dosłownie niczego w tym wierszu ... :