Upadłe anioły

[Janusz_Ork]

Tak gorliwie budowali w górę
i mimo tego nie byli bliżej Boga.

O wysokie wieże zahaczały anioły
i rozdzierały skrzydła,
a bez skrzydeł wzbroniony wstęp do nieba.

I kiedy noc przyjdzie ciemna, bezksiężycowa,
gdzieniegdzie można jeszcze dostrzec pióra
jak świecą rozrzucone po kątach.

A w dzień można spotkać anioła w parku,
jak siedzi na ławce z butelką w ręku.

Gdy mu się wręczy monetę, obola,
to czasem spojrzy na ciebie zdziwiony
i wtedy dojrzysz w jego smutnych oczach
tęsknotę wielką i blask straconego nieba.

[Bogini Marzeń]

Piekny wiersz, pozdrawiam

[Janusz_Ork]

Dziękuję za wizytę i pozytywny komentarz. Pozdrowienia i czekam na jakiś Pani wiersz.

[kasiaballou]

Gorole som bliżejh niebiesia i tys nie wiedzom wszytkiego na bonk ;)
- był pomysł - jednak wykonanie infantyle i nazbyt dosłowne.
pozdrawiam
kasia.

[teresa943]

skojarzyło mi się z wieżą Babel; wiersz nawiązuje do ludzkiego życia, które ciągle chce dojść do nieba "po swojemu" i tak zbacza na drogę "upadłych aniołów"

zamysł bardzo dobry, ale forma wg mnie wymaga dopracowania...jednak to tylko mój punkt widzenia

serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia