Ziemia widziana z góry..

[Ryszard Kisiel]

Lecę wysoko, hen ku obłokom,
Gdzie dolecieć może tylko orzeł.
Spoglądam z góry, na świat ponury,
Który stracił uśmiech, dobry Boże.
Ta ziemia mała inną się stała,
Czy już nikt dopomóc jej nie może ?
Niby ta sama lecz nie ta sama,
Jak ta, co stworzyłeś dobry Boże.
Kiedy na ziemi, wszystko się zmieni,
A świat pokryje gęsty, szary pył.
Czy w tedy Boże ty nam pomożesz?
Żeby znów stał się taki, jaki był?
Czy prośby na nic, zginie w otchłani,
Brudnych, cuchnących, rozszalałych wód?
Zginie miernota, ludzka głupota,
Pójdzie na marne cały ludzki trud.?
Nic nie pomoże, mój dobry Boże,
Nawet tym co latać będą w górze.
Gdy z sił opadną, na ziemię spadną,
I w tym ziemskim bagnie się zanurzą.
Zginie na wieki, ziemia z człowiekiem,
Źródło zła, zakłamania i rozpusty.
Choć tak się stanie, nic się nie stanie,
Wszechświat przez to, nie zostanie pusty.
Pan Bóg łaskawy, celem poprawy,
Jeszcze raz da szansę taką samą.
Znów stworzy ziemię i ludzkie plemię,
Najpierw, inną Ewę i Adama!

R