Subiektywnie

[Tumus Eulusys]

niepodzielny jest mój język
niepodzielne słowa
i uwaga niepodzielna
wysublimowana

z pomieszanych form ulicy
para oczu chociaż dwoje
jeden obraz widzi
para uszu dwa bieguny
monofonia w jednym tonie

tylko głos jest mój podzielny
podzielone słowa
do podzielnej twej uwagi
w podzielonych kwestiach
dotrą

spojrzysz na nie subiektywnie
obiektywnie mówiąc

[Michał Gomułka]

No. Da radę lepiej, oczywiście. Ale... dzięki temu, co otrzymaliśmy, można wiele rozważyć, np. kwestię obiektywności. Jak bardzo jest ona w istocie subiektywna? Albo nadużywanie niektórych słów - uzasadnione, nakierowuje na niezwykłość istnienia zaistniałych zjawisk.

Całkiem przyzwoity wiersz.

[Anna_Para]

Podzielam niepodzielność! I para oczu, i jeden obraz, choć dwoje, podobają się! Cieplutko, subiektywnie. Para

[Tumus Eulusys]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Michał,
wiersz ten powstał po kilku latach od czasu, jak miałem pewne przesłuchanie w sądzie. Taką miałem pracę. Wtedy to adwokat zadała mi pytanie - czy jest pan obiektywny? Niesamowicie mnie zdenerwowało to pytanie. Myślałem nad jego sensem kilka dobrych tygodni. Wtedy doszedłem do wniosku, że bytanie o obiektywność jest samo w sobie subiektywne. Może nawet szukaniem subiektywności w obiektywnym nawet przekazie... Zagmatwałem zapewne. :-)