Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie lub mnie
bo i po co
miałbyś mnie polubić
skoro ze mną nic znaleźć
za to łatwiej zgubić

nie kochaj
bo i za co
zawsze rozczochrana
trochę porozpinana
i niedorysowana

nie tęsknij
z jakiej racji
i nie masz dla mnie czasu
i różny baldach nocy
rozpina sieć atłasu

zwyczajnie
mnie uwielbiaj
jak w tym tłumaczeniu
nazwałeś mnie po prostu
dźwięcznym i… imieniem

Opublikowano

Trąci "myszką" ? Niech trąca, bo ja jestem stara! Dzięki za nocne czytanie! Wszystkiego jestem pewna. I formy i treści! Nie jestem pewna jedynie, czy się jutro obudzę! A chyba nie byłoby mi żal:) Pozdrawiam cieplutko, Para

Opublikowano

A ja nie byłbym aż tak pewien tego liryka... choć pewność siebie zawsze mile widziana, to jednak dopiero po faktycznym jej przejściu przez "weryfikator". Forma, przejrzystość. Zgoda, jest to widoczne gołym kursorem ;-). Trywialna ułomność ze słowem "po prostu". Należy jedno wyeliminować - to drugie. A poza tym, nieźle, ale o wtórności i braku nowatorstwa nie muszę wspominać?

Opublikowano

Dziękuję Panie Michale! Jedno "po prostu" zabrałam, choć powtórzyłam świadomie i celowo:) "Trywialność i nieudolność" jakoś przełknę! Ot, po prostu piszę wierszykami pamiętnik wielkiej, nieszczęśliwej miłości! Trywialne i ograne motywy, stare, jak świat! Nie chcę o tym mówić "prawą ręką do lewego ucha"! Mogę jedynie przeprosić, że muszą Państwo to czytać:) Pozdrawiam serdecznie, Para

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...