Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

prośba o ratunek w rozrachunku z prozą


Rekomendowane odpowiedzi

bezkresu każdego ocean
w przypływie obowiązek
przypomina o sobie
spienieniem z czasem
odbiera rozlewiskiem

co zdążyć rozkażesz
życie powiedz proszę
wyznacz mi kierunek
dodaj szczyptę cukru
szczęściu odsyp soli
bo
gdzie zatopić smutek
nadziei progiem minionym
bo
gdzie ulokować rozżalenie
nim w gorycz stałą odejdzie


skryte moje wysłuchaj
może żal łez ostatnich

ocalisz od zapomnienia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ładny wiersz i dusza poety, na odbiór nie raz smutnej prozy. We warsztat nie wnikam, bo jak widać się warsztatuje. Nie mam nic do nicku - czysty łzą, przez którą widać zbytnie zaufanie i tracenie wszystkiego. Losowi tych cech nie łatwo zmienić. Pozostają uprzedzenia i wsiąkanie w tą rzeczywistość, jak wsiąkanie z czasem we własne ludzkie przyzwyczajenia. Można porównać do rzeki - kwiatu. ;]
PZDR:)X

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...