szukając miłości

[ali_x]

szukałam miłości po polach i lasach
sama czasem z tobą
szukałam miłości to w duszy to w sercu
a czasem zupełnie gdzieś obok
szeptała mi wiosna bladymi wargami
że wkrótce że tak niedaleko
a lato ścieliło pod stopy nadzieję
na jesień mówiło zaczekaj
aż kiedyś zasnęłam śniegiem otulona
zimna biała postać wzięła mnie w ramiona
usta miałam z lodu oczy mgła zasnuła
czy to była miłość? czy wreszcie ją czułam?
moje małe serce ścięły białe kleszcze
nie wierzcie pogodzie!
nikomu nie wierzcie

[Michał Gomułka]

Podobnie. Pogrążone słowa w beznadziei. Alix, a ja Ci mówię wierzcie. Wierzcie mimo wszystko. Wracając do liryka, dobre jest to, że można poczuć chłód, zobaczyć mgłę i biel. Choć często przywołujesz tę barwę, liryk nie został spłycony. Niektóre wyrażenia są wepchnięte na siłę, byle podtrzymać wizję "szklistości": serce ścięły białe kleszcze. Poza tym brakuje tu i ówdzie przecinków.

Mimo to ogólnie nie jest najgorzej.