Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 55
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pierwsze skojarzenie, jakie mnie tu dopadło, to ten stary dowcip.
nie puszcza, dlatego idąc po bandzie pomyślałam - jest tu jakiś patent na dylematy;
- parkinson, kiedy nie zdoła nalać?
- czy alzheimer, kiedy zapomni wypić?

e, tam - karteczka, żeby nie zapomnieć skłamać, że jeszcze jakieś dylematy targają.

fajne

pozdrówki :)
kasia.
Opublikowano

dla mnie to kolejeczka z karteczką
do spowiedzi
:D
karteczka - hipokryzja, urząd (odpowiedni podpis odpowiedniego urzędnika)
dla pozyskania "przebaczenia"=akceptacji księdza(podpisu)deklamuje peel wyuczone grzechy (nie ma to nic wspólnego z autentyczną spowiedzią, żalem, pokutą),
handel wymienny: karteczka za usługę, karteczka za duszę, karteczka za spokojność...spowiednika.
i możesz już być panem młodym, chrzestnym, leć do bierzmowania!
masz podpisik na kartecze? nie musisz już kłamać
:))
mogłabym ostrzej ale nie chcę, z szacunku dla ks. Tischnera.

HAYQ ? ślub kościelny ?
Szczęść Boże!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pierwsze skojarzenie, jakie mnie tu dopadło, to ten stary dowcip.
nie puszcza, dlatego idąc po bandzie pomyślałam - jest tu jakiś patent na dylematy;
- parkinson, kiedy nie zdoła nalać?
- czy alzheimer, kiedy zapomni wypić?

e, tam - karteczka, żeby nie zapomnieć skłamać, że jeszcze jakieś dylematy targają.

fajne

pozdrówki :)
kasia.
Cholera, pewnie za młody jestem. Nie znałem tego starego kawału. ;))))
Co do dylematów - masz chyba rację :)
Dzięki Kasiu, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no cóż dylemat wbrew pozorom nie ma nic wspólnego z pamięcią. Chociaż faktycznie karteczki się przydają przy zakupach w markecie. Trzeba ją mieć koniecznie, coby niepotrzebnych głupot nie nawrzucać do koszyka. :)
Dziękuję cammomille, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Trafiony, zatopiony :))))
Piękny komentarz Magda. Wyłuskane po mistrzowsku.
W pierwszej wersji zamiast "wciąż" było "ksiądz", ale doszedłem do wniosku,
że wtedy reszta tekstu do wyrzucenia.
Jest jeszcze jedna, chyba najbardziej wstydliwa rzecz, zanim usłyszymy sakramentalne puk, puk, puk. Pytania.
Żenujące, niestosowne, rodzące sprzeciw i odrazę - bywa, że na całe życie.
Acha, nie mogłem tego umieścić pod wierszem, pozwól, że zostawię to tutaj. Sentencja, którą przy konfesjonale przestrzegać powinny obie strony:

zanim pojednasz się z Bogiem musisz się pojednać z człowiekiem, przeciwko któremu zgrzeszyłeś - Ewangelia św. Mateusza 5, 23-24

Dziękuję Magda, pozdrawiam serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Fakt, mnie dzięki temu nie pozwalają wejść do kuchni, talerze same mi się w rękach tłuką i mleko zawsze wykipi ;p ;))

No cóż, dylemat został wyjaśniony, nic już chyba więcej nie dodam.
Dziękuję za odwiedziny i komentarz, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No właśnie, zastanawiam się, czy wymowne :)
Tak to jest, jeżeli w pośpiechu (muszę się poprawić) użyje się minimum słów,
może być różny odczyt...
Moim zdaniem wymowne... bo odniosłam to do sytuacji, w jakiej znalazł się
podmiot liryczny... pomimo chęci "oczyszczenia" się i tak wraca do punktu wyjścia...
zaczyna znowu kłamać i do tego odniosło się moje "niestety".
Swoją drogą, nie podpięłam treści do spowiedzi, ale można i tak.
PS. Czy jest tu ktoś, kto powie... Nigdy nie kłamię...?..jeśli tak, jest to kłamczuch... :P
( jęzorek tylko tak sobie, na to kłamanie)
Udanego tygodnia... :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


:)))))
przynoszę kasę
a ona przy garach
fakt że dom błyszczy
lecz to ja zapier.....

pozdrawiam Jacek

"szowinista"...:)przecież dom się sam nie posprzątał...a obiad się przecież też sam nie ugotował... oj, ty, ty...;)

Pozdrawiam...
Opublikowano

skojarzyło mi się podobnie jak Magdzie...ta karteczka jednak może mieć wiele innych znaczeń jak i owe przeróżne kłamstwa, a słowa o pojednaniu najpierw z człowiekiem a potem z Bogiem, które przytoczyłeś w komentarzu, są, wydaje mi się, mottem tego wiersza

serdecznie pozdrawiam HAYQ :-)
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


:)))))
przynoszę kasę
a ona przy garach
fakt że dom błyszczy
lecz to ja zapier.....

pozdrawiam Jacek
a o wierszu?
No dobra... jedziemy:

ja, gdy przynoszę
resztki (zawiany),
nie pada słowo
złe z pięknych główek,
bo teraz... muszą
tym rządzić damy
(żona z teściową )
- żadnych wymówek!
;)))
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No właśnie, zastanawiam się, czy wymowne :)
Tak to jest, jeżeli w pośpiechu (muszę się poprawić) użyje się minimum słów,
może być różny odczyt...
Moim zdaniem wymowne... bo odniosłam to do sytuacji, w jakiej znalazł się
podmiot liryczny... pomimo chęci "oczyszczenia" się i tak wraca do punktu wyjścia...
zaczyna znowu kłamać i do tego odniosło się moje "niestety".
Swoją drogą, nie podpięłam treści do spowiedzi, ale można i tak.
PS. Czy jest tu ktoś, kto powie... Nigdy nie kłamię...?..jeśli tak, jest to kłamczuch... :P
( jęzorek tylko tak sobie, na to kłamanie)
Udanego tygodnia... :)
Minimum słów - maksimum muzyki :)
Zrozumiałem Nato i być może to mój post był mało wymowny. Ale za ponowną wizytę i komebarz bardzo dziękuję.
Również miłego dnia. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no właśnie, mottem nie mogły być z powodu, o którym wspominałem. Cieszę się z Twojego odbioru Krysiu, dziękuję za wizytę.
Również serdecznie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Szacunek do Żołnierzy Wyklętych... W sercu każdego Polaka się tli, Choć świat ułudą nowoczesności zaślepiony, Zdaje się na złamanie karku pędzić…   Gdy zbrodniczego komunizmu macki, Naszą ukochaną Ojczyznę oplotły, Oni niewzruszenie na posterunku trwali, Zawsze ideałom swym wierni…   Zimna rękojeść pistoletu, Ostatni kęs chleba podniesiony do ust, Przemoczony jesiennym deszczem mundur, W partyzanckiej ziemiance dotkliwy chłód,   Były często ich codziennością, Na którą niejedną księżycową nocą, W cichych pacierzach skarżyli się aniołom, Zwycięstwa nad komunizmem ufnie upraszając…   Lecz w tych strasznych czasach okrutnych, Najbliżsi których musieli pozostawić, Przenigdy o nich nie zapomnieli, W sercach ich na zawsze pozostali,   Przez matki i żony wyszeptywane modlitwy, W półmroku wielowiekowych kościołów gotyckich, Mroźnymi nocami synów ich strzegły, Przed strasznymi sowieckimi represjami…   Gdy mrok ziemię otulił, Roniąc ukradkiem żołnierskie łzy, Najbliższej przyszłości niepewni, Wyszeptywali gwiazdom swe myśli,                 Jedni marzyli o ucieczce na zachód, W demokratycznym kraju bezpiecznym życiu, Z dala od sowieckich mordów, rabunków, Zarobionym w pocie czoła własnym groszu,   Inni za krzywdy najbliższym zadane, Poprzysiągłszy komunistom krwawą zemstę, Znosząc przeciwności losu wszelakie, W uporze swym trwali niewzruszenie…   Zarówno na jednych i drugich, W komunistycznym Raju na Ziemi, Czekał szereg okrutnych represji, Z ciężkim swym losem musieli się pogodzić,   Często podstępne aresztowanie, Ponure ubeckie katownie, Sfingowane procesy sądowe, Dla wielu były śmierci wyrokiem…   Lecz przenigdy się nie poddali, Strzegąc tej małej cząstki wolności, Jaką był leśny obóz partyzancki, W nieprzystępnych kniejach i borach ukryty…   Gdy z wolna zarysowywał się świt, Wyruszali na kolejne zasadzki, Nękali przejeżdżające sowieckie kolumny, Toczyli z sowietami zażarte bitwy,   Z zdobycznych rkm-ów serie, Dziesiątkowały sowieckie patrole, Odłamkowych granatów eksplozje, W rozległych polach niosły się echem,   Przed sowieckimi szykanami Odważnie polskiej ludności bronili, Wymierzali kolaborantom kary chłosty, Pojmanych zakładników z rąk sowietów odbijali.   Płonęły Urzędy Bezpieczeństwa, Gdy pod osłoną nocy w świetle księżyca, Zajmowali niepostrzeżenie otulone mrokiem miasta, Zabarykadowanym ubekom nie dając szans,   Często z ubeckich katowni, Wydobywali wycieńczonych swych braci, Bez zawahania oddając strzał celny, Na okrutnych oprawcach wykonywali wyroki…   Wielu z nich zapłaciło najwyższą cenę, Mężnie ginąc w nierównej walce, W obronie Ojczyzny poświęcili swe życie, Od Miłosiernego Boga otrzymując zapłatę...   Dziś tak wielu z nich, Miejsc pochówku nawet nie znamy, Zalany wapnem dół głęboki Po wielu z nich zatarł ślad wszelki…   Lecz na zawsze w naszej pamięci, Pozostaną niezłomni Żołnierze Wyklęci, Pamięć o nich niewzruszenie się tli, W duszy każdego szczerego patrioty...   - Wiersz opublikowany 1 marca w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
    • @piąteprzezdziesiąte, @Rafael Marius i @Łukasz Jasiński dziękuję!
    • @Roma Pozdrawiam także i czekam na kolejne wiersze.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Wiesław J.K. to napawa optymizmem, dziękuję;)
    • @Dominika Moon bez Pani da radę?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...