Zgłoś

@Rafael Marius Miło usłyszeć...dziękuję  :) @Łukasz Jasiński   Polecam ziółka  :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Tak, wiersze, blogi, rabatki, swetry na drutach, szczęście w oczach ludzi, których spotkałam na swojej drodze, trafione prezenty dla dzieci...godziny w pracy...oj, można wyliczać do samego rana  :) Wszystko ma swoją wartość!   Pozdrawiam z uśmiechem  :)

@marekg Ma głębszy sens ! Fajny obrazek...

przez całą noc pada deszcz grzechocze rdzawa rynna w śpiących oknach moknie świat   w pustej restauracji kelner poddaje mi się ostatnim kieliszkiem wódki

Jego dusza jest na podwójnym dnie szczera. Niech go weźmie cholera !  

Nikt go nie widział, nikt go nie słyszał, więc przywdział żałobny kir. Szedł korytarzem pustych cieni, niosąc płomień nadziei.   Krzyczał: "Jestem popiołem tak kruchym jak życie!" i podążał wciąż dalej... Niewyleczony, zabity psychicznie, targany naiwnością czasu.             (Ref:) Chory z przeszłości, groźnie oddychał i ryczał jak opętany. Krwawym pazurem przedzierał zamglone brutalnością oczy stworzeń! ***   Sycisz dumę upadłymi wartościami na skraju rozlewni dnia. Symulujesz choroby, aby przetrwać – przez litość! Przez podłość! Próbujesz uciec od rzeczywistości, wznosisz barykady myśli! Wyciągasz broń, kierujesz ją do ludzi i:   Strzelasz! Zabijasz! Uciekasz!   (Ref:) Teraz jest: Wojna!! – skazy twego ciała Wojna!! – podła od mniemania Wojna!! – bez żadnej filantropii Wojna!! – liczysz swoje kroki – ostatnie...   Rozpostarty ogień na całym horyzoncie – wszędzie strach i dym! Pod niebem pada krwisty deszcz z kamieni! Z granatów! Ziemię okryła gorąca lawina krwi, trupów i symfonii zła. Jeden nieprzemyślany krok...   (Ref:) Teraz jest: Wojna!! – skazy twego ciała Wojna!! – podła od mniemania Wojna!! – bez żadnej filantropii Wojna!! – liczysz swoje kroki – ostatnie...   ***   Dawno zapomniany przez egoizm ludzkich serc. Nigdy niewysłuchany z pociętych, wyblakłych sfer.   Zaduszony słowem pasywacji kanonu kłamstwa. Obłąkany w głębokiej głębinie bazyliki wartości.   Inwestował w prywatną modlitwę do Boga o spokój i ciszę. Nagle cisza błękitu ukoiła jego krwiste, piekące rany.   (Ref. szeptem): Chory z przeszłości, groźnie oddychał i ryczał jak opętany. Krwawym pazurem przedzierał zamglone brutalnością oczy stworzeń...